Piotrek: Martyna słyszysz mnie?
Martyna: Tak, dobrze Cię słyszeć.
Piotrek: Martyna ja.. nie wiem co mam powiedzieć. Przepraszam Cię. Przepraszam Cię gdybym się wcześniej zatrzymał, inaczej nas poprowadził.
Martyna: Przecież nie mogłeś tego wiedzieć. Dobra, chyba jestem gotowa. Piotrek... muszę ale półtora roku co? Tyle wypadków, tyle nieszczęść ludzie przez całe życie nie chcą co? I zawsze wracałam do domu i myślałam, że już nie dam rady, że mam dość. Po co? Po co my to robimy co? Dla tych jakiś marnych paru groszy... Ale chwilę po tym zaraz za tym tęsknię. Za tą adrenaliną, za tą śmieciarką, za Wiktorem. Za Tobą Piotrek... Chcę żebyś wiedział, że ten czas spędzony z Tobą w karetce to był najlepszy czas w moim życiu. I nawet gdybym mogła to nic bym nie zmieniła. Bardzo chcę żebyś był szczęśliwy.
Piotrek: Martyna ja...
Martyna: "Posłuchaj kocham... kocham was."
Martyna i Piotrek~odcinek 65
