Η Ιστορία Της Σελήνης

Κεφάλαιο 2ο

Εκείνος την είχε μούσα στα τραγούδια του, και αυτή τον είχε έμπνευση όταν ζωγράφιζε. Την αγαπούσε αλλά δεν της το έλεγε γιατί φοβόταν, φοβόταν μην πληγωθεί, και ποιος δεν φοβάται άλλωστε. Αυτή φοβόταν να αγαπήσει και να αγαπηθεί αλλά ήθελε να νικήσει τους φόβους της, ενώ αυτός φοβόταν να το κάνει. Γνωρίζονταν τρεις μήνες και ένιωθαν σαν να γνωρίζονται χρόνια ολόκληρα πριν την πρώτη τους συνάντηση στο σχολείο. Πριν εκείνη τη μέρα που του στάθηκε σαν φίλη και αδελφή, πριν του υποσχεθεί ότι θα είναι για πάντα δίπλα του ελπίζοντας αυτό το για πάντα να κρατήσει και πριν νιώσει όλα αυτά το αισθήματα γι' αυτόν. Κανένας από τους δύο δεν το έδειχνε, δεν ήθελε το δείξει τρέμοντας τις συνέπειες, αλλά με μια κρυφή ελπίδα να το δείξει ο άλλος. Για αυτόν ήταν τα πάντα αλλά δεν το ήξερε. Την αγαπούσε. Την αγαπούσε πολύ, την αναζητούσε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί φωνάζοντας το όνομά της στο κεφάλι του ζητώντας να έρθει να ξαπλώσουν μαζί, απλά να ξαπλώσουν και να την έχει στην αγκαλιά του μέχρι να αποκοιμηθεί. Ήταν πολύ ωραίο για να ήταν αληθινό. Της άρεσε ο χορός, της άρεσε να χορεύει για ώρες μέχρι να κουραστεί και να ξαπλώσει μόνη της για να τον δει στα όνειρα της, να είναι μαζί, έστω και εκεί της ήταν αρκετό.

Κάθε μέρα στην τάξη δεν μίλαγαν, μίλαγαν μόνο στα διαλείμματα σαν αδέρφια προσπαθώντας να μην εκδηλώσουν κανένα συναίσθημα. Μια φορά τον είχε φιλήσει, στο μάγουλο, σε ένα θάρρος ή αλήθεια που είχε επιλέξει θάρρος. Ήταν ένα αθώο φιλί όπως το έλεγε αυτή, αλλά αυτός είχε άλλη γνώμη. Αυτό το αθώο φιλί του άλλαξε τη ζωή. Τον έκανε να θέλει να γίνει καλύτερος για εκείνη, μόνο σε εκείνη συμπεριφερόταν με αυτό το τρόπο που μόνο αυτός ήξερε και μόνο αυτός έκανε τόσο καλά. Ήταν αυτός ο τρόπος που κάθε κοπέλα ονειρεύεται να έχουν τα αγόρια. Αποφασιστηκός, ρομαντικός, ελεύθερος, ντροπαλός και προπαντός αδελφός και φίλος. Έτσι πέρασαν οι μήνες, ήρθε το καλοκαίρι και έπρεπε να φύγουν και οι δύο για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ήξερε ότι δεν θα τον ξαναδεί αλλά αυτός όχι. Σταμάτησαν να μιλάνε για αρκετό καιρό δεν της έστελνε μηνύματα' όπως παλιά, ούτε αυτή, βαθιά μέσα της ήξερε ότι ήταν καλύτερο να μην ξαναμιλήσουν, να μην ξαναδούν ο ένας τον άλλον, να μην ξανακούσουν τίποτα ο ένας για τον άλλον. Ένα βράδυ της έστειλε μήνυμα, δεν ήθελε να του απαντήσει αλλά κάτι μέσα της της έλεγε να το κάνει, απάντησε.