”Günaydın sevgilim.”
İşte bu cümleyle uyanamadığın sabahlar oluyor kimi zaman. Geceden kalma gözyaşlarıyla ıslanıyor kirpiklerin bir kez daha. Öyle açıyorsun gözlerini sabaha. Mutlu olmak için bir kaç neden arıyorsun. Telefona koşmak istiyorsun. Seni mutlu edecek birkaç mesaj arıyorsun o alette. O mutluluğunu yaşamak için hazırlanıyorsun. Telefona koşmadan önce yapman gereken bir kaç şey var. Aynaya bakıyorsun kalkar kalkmaz. Ne uzun zaman olmuş kendine bakmayalı, ne çok değişmişsin sen öyle. Kendini ona adadığından beri nasıl olmuşta bu denli değişebilmişsin? Sahi, yorulmuş musun sen birazcık, dibe mi vuruyorsun günden güne?Sonra, tüm bu soruların nedenini bilmiyormuşçasına boşveriyorsun. Çünkü yorulsan da, yıpransan da seni sımsıkı saracak bir sevgili hayal ediyorsun. Onun sıcaklığıyla, onun gülüşüyle, onun seni sımsıkı sarmasıyla bağlanıyorsun belkide bazı şeylere. Tüm bunlar daha da yaşanılası kılıyor hayatını. Bazı şeylerin haksızlıktan ibaret olduğunu düşünüyorsun sonra. Sen onu bu denli severken, neden bu kadar uzaksın? Elini tutmak istediğinde, tutamıyorsun da için acıyor ya hani. O seni yormuyor mu? Onun gözlerine bakmak istediğinde kendi gözlerini kapatıp sadece onun gözlerini hayal etmek zor olmuyor mu? Onu bedenine yakın hissetmek istediğinde sadece ondan sana kalan bir kaç eşyaya koşmuyor musun sanki? Onu bu denli özlemiyor musun? Evet, onu deli gibi özlüyorsun. Bazı insanları ve hatta cansız şeyleri kıskanmıyor musun zaten sırf bu yüzden? Kimi zaman yan sıranda oturan sıra arkadaşından, kimi zaman aynı havayı soluduğun erkek kardeşinden, kimi zaman gece oldu mu başını yasladığın yastığından, sarılıp uyuduğun yorganından delice kıskanman bu nedene bağlı değil mi? Sen onu görmeyi hak eden en önemli kişiyken neden onun yanında olamıyorsun? Mesafeler ilk kez canını yakıyor, anlıyorum. Koşup boynuna atlamayı her şeyden çok istiyorsun bunu da biliyorum. Ama tüm bunlara karşı göğüs gerebileceğin koca bir sevgi taşıyorsun kalbinde. Küçücük kalbinde beslediğin o saf duygularla daha da bağlanıyorsun ona. Her şey ona çekiyor seni. Bedenin ve ruhun o oluveriyor birden. Sen farkında değilken ona dönüşüyorsun. Kokunu onun kokusuna, gözlerini onun gözlerine, ellerini onun ellerine, dudaklarını onun dudaklarına, bedenini onun bedenine yerleştiriyorsun çünkü. İçindeki anlam veremediğin sevginle masumlaşıveriyorsun birden. Hayallere dalmak onunlayken bu denli anlamlaşıyorsa ettiğiniz bütün kavgaları boşveriyor, sadece onunla olmanın huzurunu yaşıyorsun içinde.Sahi, sen onu gerçekten seviyorsun.
