Dean Winchester's daughter [ON HOLD]

Daenna Athene Mary Winchester

Lieve mama,

Eigenlijk heb ik al meteen spijt om het woord "lieve" aangezien je alles bent behalve dat, maar het geeft niet. Ik wil via deze weg afscheid van je nemen omdat het ook de enige manier is want je me niet meer wilt zien of spreken.

Ik begrijp eindelijk waarom je alles ontkende over geesten, demonen, engelen,... Als ik je vertelde dat ik een geest heb gezien of een demon heb ontmaskerd dan verklaarde je me voor een gek maar je wist als geen ander wat ik ben en daarom probeerde je me daarvan af te houden.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom je me nooit met liefde behandelde, waarom je me nooit troosde toen ik het moeilijk had, waarom ik jou nooit mijn problemen kon toevertrouwen, waarom ik jou niet mijn beschermengel kon noemen maar ik weet het nu.

Ik lijk teveel op papa, ik weet het niet van jou maar van Fergus, ik heb hem eerder ontmoet bij de bar waar papa vroeger vaak naar ging. Hij heeft me ook een foto gegeven van papa en zijn broer, blijkt dat Fergus en papa goed met elkaar bevriend zijn.

Ik ga nu op zoek naar papa, ik wil hem leren kennen. Ik wil dat hij weet dat ik besta, dat ik hetzelfde ben zoals hem. Ik heb van Fergus begrepen dat hij niet zoveel van bezoekers houdt, daarom heb ik een klein boekje waarop mijn openingszinnen staan in geval dat want jha..je ontmoet niet ieder een hunter.

Moeder, ik weet dat je me hiervoor hebt willen weghoudenof tegenhouden maar weet dat ik het niet meer aankan. Ik kan niet meer doen alsof ik het "perfecte" dochter ben die alleen maar goede punten haalt en nooit iets slecht doet.

Ik ben eenmaal het meisje dat problemen zoekt, dat graag haar grenzen verkent en graag nieuwe dingen leert met risico's. Ik kan nu eindelijk mezelf zijn, dat heb je me altijd gezegd weet je nog? " maakt niet uit hoever je gaat, zolang je maar weet waar je staat"

Het spijt me niet om wie ik ben, maar het spijt me wel dat ik geen betere dochter voor je kon zijn.

Groetjes,
Daenna Winchester