Dean Winchester's daughter [ON HOLD]

Fayleigh Crowley

tik...tak...tik..tak...tik...tak...tik...tak.

Het is al 3 uur dat ik opgesloten zit in mijn kamer, Froy zit op mijn bed met zijn vuurkrachten te spelen. Geen 1 van ons zegt een woord tegen elkaar, wat hebben we ook te zeggen eigenlijk? 

Mijn vader heeft ons niet eens een blik gegund, ik kon de woede in zijn ogen zien maar vooral teleurstelling waardoor ik me slechter voel dan nodig. Froy daarin tegen lijkt het prima naar zijn zin te hebben ondanks dat we er allebei straks hangen. 

" Heb je dan geen hart? " 

Hij stopt met bewegingen te maken en kijkt me verbaasd aan " hoezo? "

" Je doet alsof er niets aan de hand is terwijl vader ons waarschijnlijk gaat killen " zeg ik bang. 

Froy knikt en perst zijn lippen op elkaar, " ik begrijp het, omdat ik geen zure lelijke blik trek zoals mijn jongere zusje die al 3 fucking uren denkt hoe ze zal eindigen door 1 onnozele actie heb ik geen hart? " 

Meteen sta ik op en gooi mijn schoen in zijn richting, lachend wijkt hij af en schud zijn hoofd. 

" Idioot " zucht ik boos, Froy stuurt me lucht kusjes die ik in mijn hand neem en op mijn beurt doe ik alsof ik ze trap met mijn voeten. Vervolgens grijpt hij zijn keel en valt achterover, hierdoor moet ik in de lach schieten. 

Nadat ik gelachen heb, kijkt Froy me serieus aan " Ik ben misschien een klootzak maar 1 ding is zeker Fayleigh, ik laat niemand of niets mijn kleine zwijn aanraken ". Ik lach door zijn woordkeuze, als Froy me uitmaakt voor 1 of ander dier dan weet ik dat hij oprecht spreekt. 

Best raar. 

" Thanks Froy, je laat het niet altijd zien maar je hebt een gouden hart " meen ik. 

" ouffff Ik zal het raam opzetten, het stinkt hier naar liefde " zegt Froy overdreven met een zure blik. Hij staat op en opent de balkondeur, meteen waait een frisse lucht binnen. 

Ik rol met mijn ogen, typisch! we kunnen geen moment koesteren door zijn opmerkingen. 

" EY BITCH! " hoor ik plots roepen, hij hangt over de balkonrand en wijst boos naar beneden. 

" WAT MOET JE KLOOTZAK? " hoor ik Freya terug schreeuwen, ik zucht en laat me zakken op mijn stoel. Waarom verbaasd dit mij niet? 

" BEN JE OP JE FUCKING KOP GEVALLEN? EEN AUTO GEVEN DIE VADER KAN TRACEREN! " 

" DAT ZAL JE LEREN VOLGENDE KEER MET MIJN SPULLEN TE KLOTEN, ILLEGALE ZOT " 

" DEZE FUCKER GAAT JE KAPOT MAKEN, STRAATVEGER!" woedend gebaart Froy alsof hij haar ophangt. 

" ZEKER! ZORG MAAR EERST DAT JE VEILIG AFKOMT, IK KOM LATER WEL DOEIIIII!! "

Lachend hoor ik haar weg stappen, Froy komt hijgend mijn kamer weer binnen. Stilletjes volg ik zijn bewegingen, zijn rode ogen veranderen langzaam naar zijn huidige smaragdgroene ogen terwijl hij rustig in en uit ademt. 

" Ik maak dat wijf op een dag af " herhaalt hij een paar keer, ik leg zachtjes mijn hand op zijn schouder en push hem om te gaan zitten. 

" Froy, ze is onze zuster. Dit is haar gebaar van liefde, het gaat wel over " zeg ik later als hij gekalmeerd is. Meteen kijkt hij me boos aan, ondanks dat ik bang ben dat hij zal uitvliegen blijf ik hem moedig aankijken. 

Ik negeer zijn gedachten die ik hoor over Freya, ik probeer me te focussen op zijn ogen. Maar wat hij allemaal zegt over wat hij haar wilt aandoen overwint mijn strijd, verslagen sla ik mijn ogen neer. 

" Froy-" 

" Ik weet dat je me kunt horen, Fay. Ik zeg je eerlijk, ik ben dat bitch beu. Ze heeft me teveel geflikt, dit stelt nog niets voor " grijnst hij. 

Ik sta op terwijl ik mijn hand door mijn blonde haren haal, " je bent gek, Froy. Ik en jij maken ook vaak ruzie, dit hoort bij een broer en zus band " 

Hij staat ook op en komt exact voor me staan, aangezien hij langer is moet ik omhoog kijken. Hij kijkt me aan alsof hij medelijden met me heeft door mijn manier van denken. 

" Jij weet niets Fayleigh, je bent niet 24u/7 in dit huis om te weten wat er echt speelt hier. Je had nochtans beloofd er altijd voor me te zijn maar bij elk gelegenheid ren je weg naar moeder gelijk een kleine bitch.

 Bang om fucking hard verkracht te worden door de monsters in je gedachten!  Iedereen hier is fake, ik ben de enige die real is daarom wordt ik behandeld als trash. Jij ziet wat jij wilt zien terwijl de waarheid voor je ogen staat, typisch moeder " 

Hij kijkt me triest aan en draait zich om naar de balkon, dat is zijn teken om te zeggen dat hij met rust gelaten wil worden. 

Ik sta steeds op mijn plek terwijl ik zijn woorden langzaam in me opneem, ergens deden ze me pijn maar hij had ook gelijk. Ik ben er niet altijd om te weten wat er scheelt tussen hem en Freya, ik dacht altijd dat ze het heel goed samen konden vinden. Blijkbaar dus niet. 

Ik weet ook precies wat er hier speelt, maar ik kies er bewust voor om het te negeren en vaker naar mijn moeder te gaan anders eindig ik zoals Froy. 

Gebroken. 

Op een of ander manier heb ik medelijden met hem, het alsof hij me een beetje bij beetje zijn wereld in laat. Alsof hij me wilt laten wie hij echt is en wat hij heeft moeten meemaken, maar ik zal het moeten verdienen Froy kennende.  

Zachtjes stap ik naar hem toe, de wind waait zijn bruin/blonde krullen heen en weer. Hij spant zijn rug, hij weet dat ik er ben. 

" Froy, ik weet niet wat je mee hebt gemaakt of wat je op dit moment meemaakt maar besef dat ik er nu ben. Ik ga niet weg zoals andere keren, deze keer blijf ik aan je zijde. Zoals vroeger, ik & jij tegen de rest " 

Ik voel me zo rot dat ik onze belofte heb gebroken, keer op keer. Ik had niet door dat hij me nodig had, ik rende weg van problemen en van hem. Ik was bang dat ik hetzelfde zou worden, maar ik ben juist erger. 

" Ik wist niet dat je het in je had, Fayleigh. Moet je vaker doen " lacht hij opeens, hij draait zijn hoofd half naar me toe. 

Meteen zie ik de Froy van 7 jaar voor me staan, voor heel even lijkt hij gelukkig en opgelucht.

Vader had gelijk, Froy is misschien 21 jaar oud maar diep vanbinnen blijft het een kind die liefde en steun nodig heeft van zijn dierbare. 

Van mij dus en omgekeerd geld hetzelfde, stiekem ben ik blij dat onze band nog steeds even sterk is ondanks alle discussies.

Ik hoor mijn kamerdeur opengaan, Froy en ik kijken elkaar verbaasd aan en draaien ons naar mijn deur, 1 van de rechtshanden van mijn vader verschijnt. 

" Zijn kantoor, nu. " 

Wordt vervolgd...