ေပးဆပ္ျခင္း +ေနာင္တ= ?

2

Jung kookကသူ႔ကိုသူစိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိ...ထိုးႏွက္ၿပီးေတာ့...ဆိုင္ေ႐ွ႕ကိုထြက္သြားလိုက္တယ္...

ကြၽန္ေတာ္လည္း...လဲေနရာကေနထၿပီး...ဆိုင္ေ႐ွ႕ကိုထြက္လာေတာ့...ခုနက customers ေတြမ႐ွိေတာ့ဖူး...ျပန္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕....

သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့....သူကေကာင္တာ မွာ..စရင္းအင္းေတြနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္....သူ႔ မိဘေတြဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့..အလိုမက်တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔....သူ႔အေမကစကားစလာတယ္...

"Tae hyung နင္...အဲ့လိုပံုမ်ိဳးထပ္လုပ္ရင္...မလြယ္ဖူးမွတ္..."

အဲ့အခ်ိန္မွာ...သူကလည္း..

"မဟုတ္ဖူး.!!..မင္းဒီေန႔ကစၿပီး...ဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္စရာမလိုဖူး...အိမ္မွာဘဲေနရမယ္...ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ...ဒီဆိုင္ကိုမလာနဲ႔....အခုျပန္ေတာ့...."

"Jung kook ah အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔..ငါေနာက္တစ္ခါအဲ့လိုအမွားမ်ိဳးမလုပ္ေတာ့ပါဖူး...ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့..ငါ့ကို..အိမ္မွာဘဲမေနခိုင္းပါနဲ႔...ငါဒီဆိုင္မွာဘဲအလုပ္လုပ္ပါရေစ..."

ကြၽန္ေတာ္...တကယ္လို႔...ဆိုင္မွာအလုပ္မလုပ္ရေတာ့ရင္...သူမ်က္ႏွာကိုျမင္ရေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး...တရက္တရက္သူ႔မ်က္ႏွာကို..ၾကည့္ၿပီးအသက္႐ွင္ေနရတဲ့ဘဝ....

ဒီဆိုင္မွာ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မလုပ္ရရင္ တေန႔လံုးသူ႔ကိုေတြ႕နိုင္ဖို႔ခဲယဥ္းတယ္ေလ ..

ဒါေၾကာင့္ သူေျပာတဲ့စကားကို..ကြၽန္ေတာ္...ျငင္းဆန္ လိုက္ေတာ့..သူ႔...ommaက..

"Tae hyung... နင္ေျပာေလကဲေလပါလား...သားေလးက...ဆိုင္မွာအလုပ္မလုပ္နဲ႔ေတာ့..ဆိုရင္..မလုပ္နဲ႔ေပါ့...ဘာအထြန္႔တက္ေနတာတုန္း....ျပန္ေတာ့အခုခ်က္ခ်င္း..."

"Jung kook ah..ငါ...."

သူက..ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားကို...အေရးေတာင္မလုပ္...မ်က္ႏွာကိုတစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားေသးသည္...

ကြၽန္ေတာ္နားလည္လိုက္ၿပီ....သူကြၽန္ေတာ့ကို..မျမင္ခ်င္လို႔..တစ္ဖက္လွည့္သြားတာဘဲ...ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္..သူ႔သေဘာအတိုင္းျပန္လိုက္ပါမယ္...အိမ္ျပန္လာတဲ့..အခါမွ...အလုပ္ျပန္လုပ္ဖို႔ေျပာေတာ့မယ္...