-ben sığınağı gördüm 2saat önce üstünden uçtuk.
oraya doğru bağîrdım herkes.
ölmüşe benziyordu ama radyado sığînak güvenli olsun diye sığınakta telli duvarların önüne 3metre çukurlar açıyormuş. o haberi duyunca iş işten geçmişti. noldu niye sorunca uçaktan dıt dıt dıt dıt
diye sesler gelmeye başladı olamaz ya çabuk bir yere ineceğiz yada bekleyip yere çakılacağız.
inecek bir yer gözükmüyordu.
bizde ortalık yere öylece indik.
şanzımıza zombiler ortalıkta yoktu.
çantamızda kalan son yiyeceği iştahla yedik bu heyecan bizi iyice acıktırmıştı. doymamıştım.
ama bunla yetinmeliydim.
m4a1leri alıp güvenli bölgeye doğru yola koyulduk. çığlık sesi duyuldu. ama bu bir kız sesi
hızla sesin yönüne koştuk. silahı tutup. takım arkadaşlarıma sus işareti yaptım. olamazzz.
döndügumde bir erkek kiza tekme atiyordu kiz benim yasimda
gibi gozukuyordu cok guzeldi
erkek ona diyorduki son yemegimi sen yedin dimi
kadin :
-dayanamqdim 1haftadirv acim lutfen hicbirsey yemedim.
ben buna daha fazla dayanamadım.
-eyer o kıza bir daha dokunursan. bacaklarını kopartip seni zombi ordusuna yem yaparım.
adam :
-noluyo siz kimsiniz nasıl yaşiyorsunuz
ben onun salaga yatmasina kalmadan silahin arkasiyla kafasina gecirdim. sonra kızi elinden tutup:
-Meraba ben eren(kendim bile şaşırdım kasaba zombiye döndugunden beri kimseye kendimi tanitmak istememistim)
kiz bana bakarak:
-ben sıla dedi
ona asık olmustum. ona baktıgim. zaman bunu anlamasin diye
kafami utana sikils ceviriyodum.
yola koyulalim dedim.
yolda bircok zombi gordum.
olabildiğince sesizce hareket ediyor bi yandan da o kızı düşünüyordum. ona asik oldugumu sölicektim. cop kovasinin arkasina gectim bu sehrin eski huzurlu halini ozleyebilecegim nerden aklina gelirki. ilerde arastirma ensititüsu olaan(labaotuar vs). doğru yola koyulduk iceri gircektik ama kapı kilitliydi camdan olduğu icin kolay gireceğimi dusundum. etrafıma baktim sonra cama sertce bir tekme attim ama aaa ama nasil
kahretsin. bu saskinligimi surduremeden.en fazla 27metre uzakta sonu gorunmeyen bir zombi ordusu vardi careyi
silahlarda denedik ama o da ne camda catlakliktan baska eser yoktu. zombilerin çürümüs et kokusu bizi rahatsız ediyordu iyice korkmaya basladik. cam nasil kirilmaz. bu kadar zombi bu kadar cabuk buraya nasıl toplandi onlarla savasmak sadece zaman kaybiydi en az 500 zombi etrafi sarinca
baska yapacak birsey olmadigini
bunlar yemekten baska biseyi dusunmedigini biliyordum. onlar yerine olcagima yerde huzurlu bir bicimde yatardik uzerimizde bulunan son 12lik jarjoru taktik
sevdigim kiza son bir kez bakip. opmek isterdim ama zaman. yoktu
kisa bir dua okuyup tabancayi dogrulttuk 3diye sayinca ates etcektik. birr ikii ü lafını kullanmadan...
