evet bu ilk yazım diyebilirim kitap okumak pek bana göre değil ama yazmayı severim özellikle şiir ve biyografi.kendimi anlatmaktan çok başkalarını düşünür başkalarını yazarım.umarım beğenirsiniz.aslında bu belki de size çok yakın gelecek çünkü hayatımızda böyle anlar çok olur yada yaşayan olur.
bir kız tanıdım iyi ki tanıdım. okulabaşladığı gün yeni bir dönem yeni arkadaşlar belki yeni bir aile.herşey gayet normal ve güzeldi onun için arkadaşlarıyla arası iyi sevilen biri ama bazı sorunlar yaşamadı değil bazen dışlandı,kıskandı,kıskanıldı ama o hiç değişmedi herzaman bildiğini okuyan masum ve şirin bi çocukdu sadece.her şeye rağmen gülmesini biliyordu en azından.o kadar küçük olmasına rağmen bazı büyüklerden daha büyüktü.dersleri gayet iyiydi,hocalar da severdi sadece hocalar değil herkes o kadar sıcaktı ki insanlara karşı.ama insanlar büyüdükçe dertler de büyür dimi!ozamaanlar her şey okadar güzel okadar masumdu ki hiç bilmiyordu dışarıyı dışarıdakileri.1 erkek kardeşi vardı.sonra orta okula geçti ve yeni güzel bir haber geldi aileye yeni biri katılıyordu yeni minik bir kız kardeş o doğana kadar onun için her şey değişmişti.kardeşini okadar çok seviyordu ki kimseyle paylaşmaz onu gözünden sakınırdı hala öyle aslında.zaman geçti insanlar değişti o küçük kızla birlikte dertler de büyüdü hayatı değişti dertleri arttı ilk defa belki de ilk defa hayal kırıklığı yaşadı.insanları tanıdı.o aslında farklı iki dünya arasında kaldı.lise belki de değiştirdi ama onu değil etrafını ve yaşantısını.aslında o da böyle olsun istemezdi.kim ister ki üzmek üzülmek.babası okadar baskıcı bir adam ki hiç dediğinden geri dönmez hep baskın biri oldu gözümde sürekli yasaklar koyan sürekli kısıtlayan.bu iyimiydi belki ona göre evet ama bize göre değil bazen onu sevmedğini önemsemediğini bile düşünüyorum ama öyle değildir sonuçta o babası sever.belki de onun tek amacı dışarıdaki kötülüklerden kızını korumaktı.bu çok farklı ve anlaşılmaz bir durumdu.onunla okadar çok zaman geçirdim ki belki de kardeşim olsa bu kadar yakın olamazdım.o hepfarklı oldu ailesinin tam aksine her şeye evrensel bakan sürekli olumlu olmaya çalışan biri oldu.beni hiç yalnız bırakmayan küçük kız kardeşim oldu.onu çok seviyorum.o hani kötü anlar olur yanınızda kimse olmaz ama o olur.işte o da öyleydi sürekli yanımda olan bana destek veren beni anlayan ve düşünen.aslında biz çok zıttız hep öyle olduk genelde hep farklı kişilerden hoşlandık farklı şeyler sevdik zevklerimiz bile farklıydı ama onu benimle bir yapan aramızdaki o garip bağdı belki de.ama ne olursa olsun bu bağ kopmadı.o ailesine rağmen sürekli benim yanımdaydı çünkü ben ona göre fazla rahattım yani hiçkimseyi hibirşeyi takmayan kafasına buyruk biriydim onun için tam bir başbelasıydım.ama o herzaman akıllı ve mantıklı olandı.o yönetirdi bazen beni.sanırım fazla dengesizim.bu zamana kadar çok şey yaşadım.çok arkadaşım sahte dostlarım oldu.önemli olan fazla olması değil.tek olsun ama özel olsun.bunları yazdım çünkü yazmayı seviyorum.yazınca kendimi çok iyi hissediyorum.o benim kardeşim beni bırakmayan ve benim vazgeçemediğim tek dostum...
