แสงสีเสียงยามค่ำคืนของไนท์คลับชื่อดังแห่งนี้ เปี่ยมล้นไปด้วยผู้คนมากมายที่ต้องการมาเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงาน บ้างก็มาสังสรรค์กับคนในบริษัทเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี คลับแห่งนี้ใหญ่พอที่จะจุแขกที่ต้องการมาดื่มได้เป็นร้อยๆ ทุกคนในเมืองแมนฮัตตันต่างรู้จักสถานที่นี้กันเป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้แต่กับเขา ทอม ฮิดเดิลสตัน นักธุรกิจหนุ่มผู้ล้มละลาย เขาได้สมัครเข้าทำงานที่ไนท์คลับแห่งนี้ในตำแหน่ง บาเทนเดอร์ เขาทำมาได้ร่วมสามเดือนเศษ ทอมไม่รู้ว่าเขาตกต่ำถึงขั้นนี้ตอนไหน รู้แต่ว่าหลังจากที่ความมั่นคงทางการเงินของครอบครัวมีปัญหาเขาก็นิ่งนอนใจไม่ได้ ถึงแม้ทอมจะเป็นแค่ลูกบุญธรรมของครอบครัวก็ตาม แต่คุณฮิดเดิลสตันและภรรยาก็เลี้ยงดูเขามาราวกับลูกชายแท้ๆเขาจำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสอง งานสมัยนี้สมัครง่ายแต่บริษัทที่จะเรียกเขาเข้าทำงานได้นั้นหายาก ทอมไม่มีประสบการณ์การทำงานที่อื่นยกเว้นธุรกิจของครอบครัว แถมพอถามถึงชื่อบริษัทเดิมทุกที่ก็ล้วนส่ายหน้าให้กับบริษัทที่ถูกปิดตัวลง ทอมจึงตัดใจในที่สุด ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจในโชคชะตาของตัวเอง บางทีความสุขตลอดเวลาที่ได้รับจากการอยู่กับครอบครัวอุปถัมป์นี้อาจมากเพียงพอแล้วและหมดโควต้าของตัวมันเอง อดีตเด็กจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างเขามาได้ไกลขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว
"ทอม , ผมขอเหมือนเดิม" ลูกค้าประจำของร้านที่เดินมานั่งที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์เอ่ยขึ้น
เขายิ้มหวานให้ทอม
"เมื่อไหร่นะทอม , คุณถึงจะยอมใจอ่อนให้ผมสักที" เขาว่า
ทอมมองชายวัยกลางคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายแต่เพียงไม่นานปากเรียวก็ส่งยิ้มตอบกลับไป ผู้ชายคนนี้แต่งตัวดีทุกครั้งที่มาที่นี่แม้จะไม่ได้ถึงขั้นใส่สูทผูกเนคไทแต่การใส่เสื้อเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงสแลคที่เข้ากันทำให้ผู้ชายตรงหน้าดูดีไม่หยอก ดวงตาสีเขียวของทอมไม่มีแววล้อเล่นต่อสิ่งที่กำลังจะตอบอีกคน
YOU ARE READING
[SF] คลังฟิคสั้น🌍⚠️
General FictionSF อารมณ์ชั่ววูบ อัพเนื้อเรื่องตามชื่อเมืองต่างๆใน New York City เริ่มด้วย Manhattan!