Moje "małe" przemyślenia.

~myśli~

Czy kiedykolwiek dały Ci one odpoczną?

Nie, prawda?

Chciałbyś od nich uciec, daleko i pozostawić . Tak i to bardzo. Są twoi wrogiem i ratunkiem jednocześnie. W głębi duszy ich nie rozumiesz... Po co ktoś dał Ci Serce i Rozum jednocześnie? Przecież one Siebie nienawidzą, żyją w ciągłej kłótni i nieporozumieniu- Serce mówi "Czuj" a Rozum "Idź". Ale po co to wszytko, jaki to ma cel. Chciałbyś znać odpowiedź? Ja nie, wystarczy mi ta niewiedza.

Boję się tego że wracają wspomnienia, ciemne, dobre, niejasne. Nie rozumiem dlaczego. Nie potrzebuję ich. Mam ich dość! To boli, za bardzo, zbyt mocno. To dzięki nim czuję że moja osoba jest dla mnie wrogiem - nie mam przez nie dla Siebie zaufania. Kto pozwolił im kontrolować mnie i moje uczucia? No kto?! Halo...

Boisz się ich. Jesteś tylko małym człowieczkiem który nieradzi sobie z własnym umysłem, własny mózg ma nad ciałem kontrole. Heh, to smutne, a może nie? Nie wiem.

Myślisz że to wszytko jest jednym wielkim snem, z którego się nigdy nie wybudzisz. Co dzień przed snem, analizujesz cały dzień - co dobrze a co źle zrobiłeś. To one podrzucają Ci te głupie myśli i pytania - "Lepiej było by się jutro nie obudzić, zasnąć na zawsze, tak najlepiej". To one są sprawcą twojego samopoczucie - złego lub dobrego.

Chciałbyś aby można było wcisnąć "STOP" i przestać, nic nie czuć, myśleć... po prostu nic. Tylko patrzeć przed siebie. To by Ci wystarczyło, otóż tak. Tylko to... To uratowało by Cię od wariactwa, tak sądzisz...? Przecież to one sprawiły że jesteś taki a nie inny, zapanowały nad tobą.

Często uważasz że za dużo myślisz, rozmyślasz nad sensem tego wszystkiego. Jak, po co, dlaczego. Chciałbyś w tym wszystkim odnaleźć Siebie i swój początek. To dało by Ci siłę na dziś i kolejne lata. Tak tylko uważasz za słuszne, ale czy to prawda... Tego nie wiesz.