Μοναχα Διαταγες

Μερος 1ο

Επιτέλους τελείωσαν οι εξετάσεις, τώρα είναι η σειρά των πανελληνίων. Η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο άγχος, γιατί ο μπαμπάς μου πιστεύει ότι πρέπει να ακολουθήσω τα βήματα του

Παρεμπιπτόντως τον μπαμπα μου τον λένε Νίκο. Είναι όπως λέει ένας μεγάλος επιχειρηματίας μια μεγάλης και ακριβής εταιρίας στην Ελλάδα.

Τον έχω ακούσει πολλές φορές να μιλάει στο τηλέφωνο και συνεχώς να δίνει αρνητικές αλλά παρολου αυτά ευγενικές απαντήσεις που του πρότειναν για συμβόλαια στο εξωτερικό. Γι'αυτό και τώρα έχει τόσες πολλές γνωριμίες και καλές σχέσεις με τους πάντες. Εκτός όμως από μια, από την οποία διοικητε ένας παλιός υποτίθεται φίλος του. Πάνο τον λένε, συνέχεια βρίσκει αφορμές για να μειώσει την πελατεία από την εταιρία του μπαμπα μου, αλλά δυστυχώς δεν το έχει καταφέρει ποτέ.

Λοιπόν, ας μην μιλάμε συνέχεια για τον μπαμπά μου, θα έρθει καινή σειρά του.

Από την πρώτη στιγμή που τον είδα τον ερωτεύτηκα.
Μιχάλη τον λέγανε. Ήρθε στην μέση της σχολικης χρονιάς στην Δευτέρα γυμνασίου. Ήταν τόσο γλυκός.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή.

Ο Μιχάλης είναι ένας ψηλός καστανός με πράσινα μάτια.

Μνμ από τον Μιχάλη:

Μ: Πάμε να περπατήσουμε? ❤️

Β: Εντάξει😊

Μ: Σε 15 στο σημείο μας;

Β: Οκκ❤️

Χμμμ, τι άραγε θέλει να πούμε? Μήπως έγινε κάτι σοβαρό? Αχ συγκεντρώσου Βιολέτα.
Έβαλα ένα τζιν σορτσάκι εφόσων είχε ζέστη έξω, ένα τοπ και τα all star μου. 
Α, το σημείο μας ήταν στο πάρκο.
Μια φορά είχα τσακωθεί πολύ άσχημα με τον μπαμπά μου και ο τρόπος αντιμετώπισης μου για εκείνη την στιγμή ήταν να πάω έξω. Και έτσι πήγα στο πάρκο. Συνάντησα τυχαία εκείνη την μέρα και τον Μιχάλη. Είχε και αυτός θέματα με τους γονείς του. Και έτσι είπαμε ο ένας στον άλλον τα προβλήματα και στην τελική γελάσαμε. Αποφασίσαμε ότι αυτό θα ήταν το σημείο μας για να ξεπεράσουμε τις πιέσεις των γονιών μας.

Ο Μιχάλης δεν ήξερε ότι μαρεσε. Μόνο η Ειρήνη.

Όταν έφτασα στο πάρκο, είδα τον Μιχάλη στο παγκάκι με σκυμμένο κεφάλι.
Τον πλησίασα

Β: Μιχάλη? Είσαι καλά?

Μ: Οχι Βαϊολετ ☹️ Δεν είμαι καλα. Οι γονείς μου χωρίζουν. Το ήξερα, ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό μεταξύ τους είχαν άλλες ζωές, απλά δεν ήθελαν να το δείξουν.

Β: Ο Μιχάλη, λυπάμαι πολύ. 😞 Δεν ξέρω τι να πω.

Μ: Μην πεις, απλά πάρε με αγκαλιά.

-αααχχχ είναι στην αγκαλιά μου 😍

Μ:Βιολέτα, να σου κάνω μια ερώτηση? Αλλά να μου απαντήσεις ειλικρινα.

Β: Πες μου

Μ: Δεν σου αρέσω καθόλου?

Β: Μιχάλη? Γιατι ρωτάς αυτό? Πώς σου ήρθε;

Μ: Καταλαβα. Συγγνώμη, δεν έπρεπε να σε ρωτήσω.

Β: Είπες ειλικρινά, και ναι. Μαρεσεις Μιχάλη, πάρα πολύ! Από τότε που ήρθες στο σχολείο

Μ: Τι? Χαζουλα και γιατί δεν μου το είπες; (Την πήρα αμέσως από αυτό μια σφιχτή αγκαλιά. Είναι λες και όλα χάθηκαν κάτω από τα πόδια μου. Πραγματικά μαρεσε. Απλά αργά το κατάλαβα)

Β: Και θα προτιμουσες να ερχόμουν έτσι στο άκυρο και να σε ρωτ....

'Δεν πρόλαβα να τελειώσω μέχρι που αυτός με έσφιξε στην αγκαλιά του και ένωσε τα χείλει μας'

Χευυυυ, είναι πρώτη φορά που γράφω. Ελπίζω να σας άρεσε. Βάλτε αστεράκι❤️ θα με βοηθούσε πολύ. Αν σας άρεσε η δεν σας άρεσε κάτι, γράψτε το στα κομμεντ
Θενκιουυυυ❤️