1 HAFTA SONRA...
Bugün içimde anlamsız bir duygu vardı hem kendimi büyümüş olduğum için iyi hemde annem siz kalacağım için üzgün hissediyordum. Annem beni otogarda uğurlarken
-Ne zaman bir sorun olursa yanındayım kendini hiç yalnız hissetme .
Dedi az olsa da içim rahatlamıştı.Otobüse bindim Ankara dan İstanbul a seyahatim başlamıştı. Biraz huzursuzdum çünkü adını anmak istemediğim babam İstanbul da yaşıyordu. Annem aynı zamanda bana
Eda canım kızım babanı görürsen gör o seni zaten hatırlamaz demişti
Ve yine annemin dedikleri beni huzura kavuşturmuştu...
İstanbul a varmıştık.üniversiteye gitmek için hemen bir taksi buldum ve yerini tarif ettim.Gittiğimde kendimi teselli ettim rahat ol yeni bir hayat yeni bir hayat...
yatakhaneye doğru ilerledim ve odaya girdim odada bir kız vardı bana
-Hoşgeldin adın ne ? Benim Selen dedi.
-Bende Eda diyerek karşılık verdim.
-Senin de burada hiç arkadaşın yok değil mi ? dedi. Bende
-Evet dedim
-Benim karnım çok aç hadi gel kantine inip yemek yiyelim dedi
benimde karnım çok açtı ve teklifini kabul ettim .İyi bir kıza benziyordu. Benim gibi fiziği yerinde kahverengi uzun saçlı ela gözlü bir kızdı.
Kantine inince muhabbet ettik .Gayette mutlu bir hayat geçirmiş ben anlattığımda ise cidden beni anlayıp üzülmüştü bu yanlıştı ama kıza her şeyimi anlatasım gelmişti. Annemden sonra beni anlayan ilk kişiydi sanırım ama daha ilk günden böyle bir kanıya varamazdım.
yatakhaneden odamız ortaktı ve sadece ikimizdik o yüzden içim ayrı bir rahattı ilk yarım günüm oldukça rahat ve güzel geçmişti...
