Her geçen gün odadaki origami sayısı artıyordu. Çoğu kişi oğlanın tamamen aklını kaçırdığını düşünürken Dazai ilgilenebileceği bir şey bulmuş olmasına seviniyordu. Oğlan kağıtları katlarken yüzünde büyük bir gülümseme olurdu hep. Bu gülümsemeyi görmek Dazai'yi keyiflendiriyordu.
Bir gün oğlanın odasına girdiğinde onu her zaman olduğu gibi origami yaparken görmüştü. Odanın neredeyse her yerinde kağıttan kuğular vardı. Kuğuların üstüne basmamaya çalışarak oğlanın yanına ilerledi. Atsushi o kadar odaklanmıştı ki kağıtları katlamaya onu fark edememişti. Bu durum adamın ister istemez gülümsemesine neden olmuştu,oğlan bir şeyler için uğraşırken sevimli gözüküyordu. Bir süre boyunca onu izledikten sonra artık konuşması gerektiğini düşündü.
"Nasıl gidiyor,Atsushi-kun?"
Atsushi sevdiği adamın sesini duyması ile hafifçe sıçramış,kafasını ona çevirmişti. Onu gördüğünde dudaklarına ister istemez bir gülümseme oturtuyordu. Bu gülümsemeyi görmek,Dazai'nin hoşuna giderdi. Kalp atışlarını hızlandırırdı ister istemez.
"Oldukça iyi,sorduğunuz için teşekkürler Dazai-san!" yüzündeki kocaman gülümsemeyle söyledi oğlan. Dazai'nin eli oğlanın saçlarını buldu ardından. Oğlanın saçlarını nazikçe okşamaya başladığında,Atsushi'nin kızaran yanakları fark edilmeyecek gibi değildi. Yaptığı şeyin farkına vardığında elini çekti yavaşça geri. Bir süre boyunca birbirlerine baktılar sadece. Ardından dudaklarını tereddütle araladı Dazai,araladığı dudakları kısa sürede geri kapanmıştı. Oğlanın bakışlarından anlaşılıyordu meraklandığı.
"Bir şey mi oldu Dazai-san?" Dazai bir süre boyunca bir şey söylemedi. Ardından gülümseyip kafasını olumsuz anlamda salladı.
"Hayır,olmadı." gülümsemesi genişlerken tekrar konuştu "Benim için endişelenme."
Söyleyememişti.
♥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
