Bu Benim Hayatım

Nöbetçi

Sabah okula gitmek için erken kalksamda yine de geç kalacağım için annem ve babamın çenesini çekiyorum..Neyse apar topar bir şekilde çıktım evden..O Antalya'nın nemli sabah ayazı ile çiçeklerin birbirine karışmış kokusu anlatılmaz derecede güzel..nefes almaktan zevk alıyordum..evet sonunda okula vardım. En yakın, can arkadaşım Ece nin yanına gittim bahçede sıra olurken. Ece her zamanki gibi bana sarıldı. okula girdik ve ben Ece ye gıcıklık yapa yapa -(nöbetçi olduğumdan bütün gün derslere girmeyeceğim için)- 3.kata çıktım. Sonra diğer nöbetçi geldi.

Aman tanrım..

mavi cevher bana doğru yaklaştı. "merhaba ,adın ne?"

Bu arada Alacakaranlık Şafak Vakti kitabını okuyordum. kendimi iyice kaptırmıştım.kafamı sıçrarcasına aniden kaldırdım ve.."Deniz..Senin adın ne?"

"Mete.", "ne okuyorsun?" kitabın kapağını ona doğru çevirdim. kaşlarını kaldırıp "hmm" dedi ve arkasını dönüp cama doğru yürüdü ve camdan aşağı baktı.bende kitaptan gözlerimi ayırıp onu incelemeye devam ettim.. sonra sınıflara tebeşir dağıtmaya gittiğimizde daha çok kaynaştık ama ben yine de onu incelerken kıskıvrak yakalanmaktan korkuyordum..tebeşir dağıtma fikri benden çıkmıştı ve sadece onunla eğlenceli vakit geçirmek için dibine kadar bahaneydi..gözleri içimi ısıtıyordu ama yine de ondan hoşmanmaya başladığım..aklımın ucundan bile geçmezdi..

Günler, haftalar geçti..ben Metenin de ortak arkadaş olduğumuz bir arkadaşımın Facebook'taki bağlantısına yorum yapınca tekrar karşılaştık.Onun bana yazısı "Deniz hatırladın mı beni?" olmuştu..Ben salağa yatarak sonradan jetonum düşmüş gibi davrandım..sonra özel olarak mesajlaşmaya başladık ve hemen o anda Ece'yi aradım."ECE HANİ SANA ANLATTIĞIM ÇOCUK VAR YA NÖBETÇİ OLDUĞUMUZ METE? ONUNLA İNTERNETTEN KONUŞUYORUZ!!" evet bir an o kadar heyecanlanmıştım ki Ece neye uğradığını şaşırdı.."sen ciddi misin?!" dedi ben de sakinleşerek "aynen öyle inanamıyorumm" dedim kendimi kasarak..neyse bir şekilde kapattık telefonu..Ve günler bu sefer böyle geçti..Nöbetçi olacağım günler yaklaşınca bu sefer "keşke yine beraber nöbetçi olsak" demeye başladı benim nefesim ve karnım kasılıyor tabii bu arada..Onun beni sevdiğini zaman içinde anlamış, ve emin olmuştum. .ama sevgim o kadar masumdu ki benim..onun gözlerine beş saniye bakabilmek için canımı verebilirdim..Bende "keşkeee" diye cevap verdim. Sonra, nöbetçilik iyice yaklaştığı zamanlarda, daha çok birbirimize dua et demeye başlamıştık bu konu için.

Vee nöbetçilik günü.

Mete ile nöbetçi olabilmek için ne kadar dua etsem de nafile..Nöbetçi olacağım arkadaş geldi.

"Merhaba,  adın ne? "

enerjisinden memnundum. Bir anda iyi anlaşacağımızı hissetttim."Benim adım Deniz. Seninki ne?"

dedim yumuşak bir sesle..o da aynı şekilde "Dilek" dedi..memnun olduğumu belirten gülümseyişimle hafifçe kafamı salladım..Sonra,  ben Mete ile ilgili olarak sorular sormaya başladım.o da gülümseyerek şüpheci bakışlar atmaya başladı cevap verirken. Yaptığımın ve kızın yüz ifadelerini anlamlandırınca aniden sustum ve gülmeye başladım..O da aynı şekilde davrandı ve ekledi "Yoksa sen Mete den hoşlanıyor musun?!" diye sessizce cırladı gülerek.benim kanım çekildi ve utanan titrek sesimle "yoo sadece merak ettim yani sadece bu" dedim..Burnum uzuyordu..en azından öyle hissediyordum. o da gülerek "hıı hıı eminim öyledir" dedi yüzüm utançtan karıncalanmaya başlamıştı..ve kıvırmak için elimden geleni yapsam da nafile..kekeleyerek , burnumun daha çok uzadığını, yüzümün kızarıp karıncalandığını hissettikçe hele hele bir de Dileğin kısık gözlerle gülümseyerek uzun süre fark edince bıçak gibi aniden sustum ve sonunda pes ettim. Şöyle devam ettim; "yaniii..hhhhhh" diyerek kafamı öne eğdim. Kafamı kaldırıp nefesimi tuttum vee "Evet , Mete 'yi seviyorum oldu mu?" dedim bir an kalbim fırlayıp ata ata Mete nin yanına gidecek ve beni ele verecek gibi hissettim..

Aman tanrım onu gerçekten çok seviyorumm..