You & I

Chapter 1

"Εύα !!" ακούω τη φωνή της μαμάς μου να με φωνάζει από το κάτω πάτωμα. Βογκάω και σηκώνομαι από το βολικό μα μικροσκοπικό κρεβάτι μου. Διπλώνω το σεντόνι με προσοχή βάζοντας τις άκρες προς τα μέσα μα κάνω με το πάσο μου γιατί αυτό είναι το τελευταίο πρωί που θα αγωνίζομαι για να ολοκληρώσω αυτή την διαδικασία για μήνες.

"Εύα!" φωνάζει ξανά

"Σηκώθηκα! " της απαντάω φωναχτά.

Ακούγονται τα ντουλάπια να ανοιγοκλείνουν από κάτω, ο ήχος που κάνει όταν φτιάχνει μανιωδώς πρωινό. Ο κόμπος στο στομάχι μου μεγαλώνει με κάθε μου βήμα προς το μπάνιο, όταν κάνω μπάνιο είναι σχεδόν αναπόφερτος. Πέρασα τα λίγα τελευταία χρόνια περιμένοντας αγωνιωδώς για το κολέγιο. Τα Σαββατοκύριακά μου περνούσαν βρίσκοντάς με να διαβάζω και να προετοιμάζομαι για αυτήν την ημέρα, ενώ οι συμμαθητές μου ήταν έξω και μεθούσαν, σπαταλώντας τον χρόνο τους, θέτοντας σε ρίσκο το μέλλον τους. Την ημέρα που το γράμμα της αποδοχής μου από το WSU αν και το προσδοκούσα, δεν με απέτρεψε από το να ενθουσιαστώ. Μου φάνηκε πως η μητέρα μου έκλαιγε για ώρες και πρέπει να παραδεχτώ πως ήμουν πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Το ζεστό νερό χαλαρώνει τους πιασμένους μύες μου, μα πόση ώρα είμαι εδώ; Πλένω βιαστικά το κεφάλι μου και το σώμα μου και περνώ τεμπέλικα το ξυραφάκι για να αφαιρέσω τις τριχούλες που εμφανίστηκαν το Σαββατοκύριακο.

Όταν τυλίγω την πετσέτα γύρω μου, η μητέρα μου με καλεί και πάλι. Την αγνοώ, ξέρω ότι είναι αγχωμένη για την πρώτη μου μέρα, αλλά αυτή την ημέρα την σχεδίαζα για μήνες. Το αγόρι μου, ο Στέφανος , θα έρθει σε λίγο για να ταξιδέψει μαζί με εμένα και την μητέρα μου. Ο Στέφανος είναι ένα χρόνο μικρότερος και, για ακόμα μια φορά κατσαδιάζω την μητέρα του που τον έστειλε ένα χρόνο αργότερα στο νηπιαγωγείο. Ο Στέφανος έχει ένα τέλειο μέσο όρο βαθμολογίας και θα έρθει μαζί μου του χρόνου. Μακάρι να ερχόταν φέτος. Έναν αξιοπρεπή συγκάτοικο ζητάω, μόνο αυτό.

"Εύα"

"Τώρα κατεβαίνω, σε παρακαλώ μην με ξαναφωνάξεις!φώναξα την ώρα που κατέβαινα τις σκάλες. O Στέφανος κάθεται στο τραπέζι απέναντι από την μαμά μου, ντυμένος με ένα μπλε πόλο πουκάμισο και χακί παντελόνι. Τα ξανθά του μαλλιά είναι τραβηγμένα προς τα πίσω με ελάχιστο τζελ και όπως πάντα στην τελειότητα.

"Γειά σου κολεγιοκόριτσο" το χαμόγελό του φωτεινό και υπέροχο.

"Γεια"του έδωσα ένα εξίσου φωτεινό χαμόγελο και τράβηξα τα πυρρόξανθα μαλλιά μου σε ένα χαλαρό κότσο.

"Γλυκιά μου, μπορούμε να περιμένουμε για λίγο μέχρι μα φτιάξεις τα μαλλιά σου. "η μαμά μου λέει σιγανά. Πήγα προς τον καθρέφτη και έκανα ένα νεύμα, είχε δίκιο. Τα μαλλιά μου πρέπει να είναι ευπαρουσίαστα και ειδικά για σήμερα. Εκείνη δεν διστάζει να μου το θυμίσει. Ποτέ δεν διστάζει.

" Θα βάλω τις βαλίτσες σου στο αυτοκίνητο. " προσφέρεται ο Στέφανος και αρπάζει τα κλειδιά από την μητέρα μου. Όπως κατευθύνομαι προς το αμάξι, οι πεταλούδες στο στομάχι μου χορεύουν, τουλάχιστον έχω δύο ώρες να τις κάνω να εξαφανιστούν...

Γεια σας αγαπες
Νεα ιστορια(μην με κρίνετε αυστηρά 😂😂😂)

Ευχομαι να την απολαύσετε

Φιλουθκια❤️❤️❤️
Πάουλα 🌻