Dit gedicht gaat over mijn depressieve moeder en hoe ik me erbij voel. Ik heb het in een gedicht gestopt, omdat ik het tegen niemand kan vertellen.
Ik praat niet over jou,
Doe alsof ik je niet ken.
Weet je dat ik soms niet zeker ben,
Of ik nog wel van je hou.
Soms denk je zelfs aan dood.
Alsof je dat zo leuk vindt,
Als lachen met je kind.
En haar helpen in nood.
Maar ik zou altijd van je houden.
Zo lang er nog bent
Zoals kinderen van hun moeders houden.
En als je toch beslist vroegtijdig te gaan,
Weet dat ik daar ben.
En altijd bij je zou staan.
Laat alsjeblieft weten wat je er van vond en als je er vragen over hebt wees niet verlegen.
