ŞİİR MOLASI

Anlamadı Hiç kimse/Serkan Ökçe

Ellerime ve sıranın üzerine 
Sulu boyadan resimler çiziyordum 
Kimse daha bilmiyordu 
Sonra gökyüzünü beyaza boyuyordum 
Beyaz sana çok yakışıyordu 
Kirlenmesin diye 
Fırçanın ucuyla dokunuyordum 
Gözlerini çalan maviye 
Çerçeveleri ve tuvalleri hep boş bırakırdım 
Anlamasın hiç kimse diye 

Saklaması imkansız 
Şiirler yazıyordum… 
Ve saçlarını denizlere savuruyordu kelimeler 
Sakin ve suskun gibi görünüyor 
Ardı sıra alıp götürüyordu 
Martıları oluyordun, balıkları 
Gemisi, dümeni, rüzgarı 
Ne vakit gözünü açsan 
Satırlar arasına inciler dökülüyordu 
Şiirler yazıyordum her defasında 
Bölüp tüm yürekleri ikiye 
Sayfaları hep boş bırakırdım 
Anlamasın hiç kimse diye 

Süzülüp turnalar uçardı bakışlarından 
Çiçekler tenin gibi kokardı 
Hayallere sığmayan gülüşün vardı 
Anlamsın hiç kimse diye 
Hep uzaktan bakardım 
Sorsalar kimi sevdiğimi 
Anlatırdım başka bir kadını 
Hiç kimseye söylemedim 
Kimseler bilmedi adını 

Tesadüfen karşılaşırdık 
Sevdiğin şarkıları çalardı radyolar 
Gittiğin yerler, sokaklar, caddeler, Pazarlar 
Peşin sıra gitmezdim 
Orda olurdum geçtiğin tüm vakitler 
Aklıma gelince sen 
Başımı hep havaya kaldırırdım 
Kimse görmezdi gözlerimi 
Tutardım kendimi, gülümsemezdim 
Çocuklar gibiydim 
Sığmazdı içim içime 
Seni sevdiğimi 
Anlamadı, anlamadı hiç kimse