"ေယာင္းငယ္
သားေလး...လိမၼာပါတယ္ကြာ
ပါးကိုတံခါးဖြင့္ေပးပါဦး.........."
အျပင္ဘက္ကပါးေခၚသံကိုၾကားေနလ်က္နဲ႔
ေယာင္းငယ္..ခုတင္ေပၚမွာ
ကန္႔လန္႔ျဖတ္ေမွာက္ခံုအေနအထားအတိုင္း
တစ္ခ်က္မလႈပ္႐ွားသလို
နားႏွစ္ဖက္ကိုလက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ဇြတ္အတင္းဖိကပ္ကာ
ပိတ္ထားလိုက္သည္။
"ေယာင္းငယ္"
"ေယာင္းငယ္ေလး...."
"ထယ္ေယာင္းငယ္
ပါးေခၚေနတာမၾကားဘူးလား?!!"
ေဒါသထြက္လာပံုရေသာပါးဆီက
အသံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္
ေယာင္းငယ္ကိုယ္ေလးတုန္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
သို႔ေသာ္ျငား... .
တမင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
ေပကပ္ပီးမထူးဘဲေနလိုက္သည္။
"ေယာင္းငယ္....သားေလး"
ေဒါသႏွင့္ေခၚလို႔မရျပန္ေတာ့
ပါးအသံကညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းလို႔
သြားျပန္သည္။
သို႔ေသာ္...
ပါးဘက္ကဘယ္ေလာက္ေခ်ာ့ေခ်ာ့
ေယာင္းငယ္ဘက္ကေတာ့
ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားစရာအေၾကာင္းမ႐ွိပါ။
ပါးကိုေယာင္းငယ္အႀကီးအက်ယ္
စိတ္ဆိုးေနပါသည္။
"ပါးက....
ပါးရဲ့ေယာင္းငယ္ေလးကိုသိပ္ခ်စ္လို႔
ေယာင္းငယ္ေလးေကာင္းစားေရးအတြက္
အခုလိုစီစဥ္မိလိုက္တာပါကြာ...."
ပါးစကားေၾကာင့္
ေယာင္းငယ္မ်က္ႏွာေလး
၀မ္းနည္းစိတ္ျဖင့္ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္သြားသည္။
ဟုတ္မွာေပါ့...သိပ္ခ်စ္တာ။
သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔
အငယ္ဆံုးအေထြးဆံုး
ကိုယ့္သားႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို
ဇြတ္အတင္းေယာက်္ားေပးစားရက္တာမလား?
ေတြးရင္းေတြးရင္းႏွင့္
ေယာင္းငယ္၀မ္းနည္းလာကာ
မ်က္ရည္ေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာသည္။
