Ֆուտբոլը սեր է

Մաս 2

Տան դիմաց կանգնած նա նայում էր աղջկան այնպիսի հայացքով, որ երբևէ չէր նայել: Գուցե գինովցած լինելն էր դրա պատճառը:

-Դե գնա արդեն ուշ է:

-Իսկ ինչ, եթե չեմ ուզում:

-Դու խենթ ես:

-Գիտեմ:

-Մի՛ նայիր ինձ այդպես:

-Ինչպե՞ս:

-Այդպիսի հայացքով:

-Ինչպիսի՞ՙ,-ասում էր ու քայլ առ քայլ մոտենում աղջկան:

-Գերող:

-Իսկ ի՞նչ, եթե ես ուզում եմ քեզ գերել:

-Դժվար թե ստացվի

-Փորձե՞նք,-ևս մեկ քայլ:

-Չարժե:

-Արժե,-ասաց ու մի նուրբ համբույր դրոշմեց աղջկա շուրթերին:

-Հե՛յ. ի՞նչ ես անում:

-Ներիր, ներիր, սա... սա հիմարություն էր,-կարծես նոր ուշքի գալով՝ ասաց նա ու շտապեց հեռանալ:

Աղջիկը զարմանքից քար կտրեց...

Հաջորդ օրը տղան հետապնդեց ողջ օրն աղջկան, որպեսզի ներողություն հայցի...

-Ներիր ևս մեկ անգամ, ես ուղղակի գինովցած էի:

-Եթե դու անկեղծ էիր ներողության կարիք չկա:

-Այսի՞նքն:

-Ասում են մարդիկ անկեղծ են լինում հենց խմած ժամանակ:

-Դու կարդու՞մ ես իմ մտքերը:

-Գուցե:

-Դա իսկապես այդպես է, ես սիրում եմ քեզ:

-Քո աչքերը իրոք չեն խաբում, և դա փոխադարձ է...

Նրան գրկախառնվեցին:

Իսկ ֆուտբոլը իսկապես սեր է, ուղղակի սիրել՝ քչերը գիտեն...