BEN SENİN İÇİN NEYDİM?

Mutlu son var mıdır gerçekten? Yoksa küçük çocukları, sevgilisi tarafından terk edilmiş insanları ya da sınavdan düşük alan öğrencileri kandırmak adına uydurulmuş bir yalan mı? Bilmiyorum... Ama bence yalan. Her mutluluk geçicidir. Aldığın her nefesi bile verirken, ne senindir ki mutluluğu sana verecekler?! Hem eğer mutlu olsaydı son olur muydu hiç? Her neyse...  Lafı uzatıp senin o ço...k değerli vaktini almak istemem... Gerçi şuan bunu okuyor musun onu da bilmiyorum ama öyle umut ediyorum...

Bil diye söylüyorum, ben seni gerçekten seviyorum. Hiçbir duygunun kalıcı olmadığını duyarken senden aksi içimde yatıyordu. Günden güne büyüyen aşkım bunun kanıtı değil miydi zaten? Her şey geçiciydi sana göre... Zaman da her şeyin ilacı... Zaman gerçekten ilaçsa bende yan etki yaptı galiba. Kalbimde günden güne büyüyen aşkını, iyiden iyiye alevlendirdi. İyiden iyiye güçlendirdi sana olan hislerimi... Ben de kendimi inandırdım senin de beni sevdiğine... Belki de inanmak istedim senin bu güvensiz sevginin gerçekliğine... Tatlı, pembe bir rüyaydı benim için, senin beni sevmen. Yıldızlara dokunmak kadar da imkansız... Ama eğer gerçekten beni seveceğini bilsem, yıldızlara bile dokunurdum sevgili... Ben senin için şekilden şekile girmişim, yıldızlara mı dokunamayacağım? Ama biliyorum, sen yıldızlardan bile daha uzaksın bana. Yanımdayken bile uzak... Yıldızlara bile dokunabilirdim belki ama senin yüreğine dokunamadım hiçbir zaman... Hiçbir zaman senin hayatında, senin yüreğinde yer edinemedim.

Ben neydim senin için?

Bu sorunun yanıtını aradım ama bulamadım seninleyken... Sen bana ''Seni seviyorum.'' derken neydim senin için bilmiyorum ama sen benim için her şeydin... Hiçbir zaman çok zeki biri olmamışımdır, o yüzden sana olan hislerimi dile getiremiyorum. Bu yüzden senden ayrıca özür dilerim... Nerede kalmıştım? Hıh! Seni ne kadar çok sevdiğimi anlatıyordum. Ben seni çok sevdim ey sevgili... Küçükken bildiğim en büyük sayı olan 3 kadar çok...

Sen bana ''Git...'' dediğinde bile...

Senin için şekilden şekile girdim, defalarca kılık değiştirdim. Sen bana git dediğinde unutulmuşlar diyarında kayboldum. Gece uyanıp senin eskiden yattığın yastığa sarılırken iliklerimde hissettim yalnızlığı... Yağmur damlaları ıslatırken saçlarımı, soğuk rüzgarlar eserken ben senin aşkınla ısındım. Beni yakan o aşkınla...

Başka bedenlerde aradım seni... Başka gözlerde, başka kalplerde ama bulamadım... Hiç kimsede yok senin sesin, senin bakışların, senin kokun... O kadar mükemmeldin ki sen benim için! Hayallerime bile sığdıramazdım seni. Bu yüzdendir ya, sen beni bırakıp başkalarına gittiğinde, sensizliğimde doyumsuzca ''sen'' arayışım, hayalini kuruşum ancak hiçbir zaman hayalinle yetinemeyişim...

Yıllar sonra bir alış-veriş merkezinde karşılaşmıştık seninle tekrardan... Sen hala yakışıklıydın, bense yıldan yıla çökmüş bir kadın... Yanında da biri vardı. Sarı, uzun saçlarıyla güzeller güzeli bir kadın... Sen, kolunu dolamıştın O'na... Hala dilimin söylerken zorlandığı kişiydi o.

Sevgilin...

İşte bu sekiz harfi söylemekten acizdi dilim... Hâlâ da aciz... Sen, benimdin. Hiç benim olmasan da benimdin işte! Nasıl sarılırdın ki o kadına?! Belki yanlış görüyordum, gözlerim bana oyun oynuyordu. Belki de tedavisi olmayan bir hastalığa yakalanmıştım ve hayal görüyordum. Beynim, senin gerçekten o kadına sarıldığın gerçeği dışında her şeyi kabul ediyordu.

Ama O'na sarılıyor olamazdın!

Kalbim bu görüntüyle kıskançlık ve saf öfkeyle doldu. Sana hissettiğim o aşk benliğimi kaplarken titredim ama soğuktan değildi bu. Bir krizdi. Senin nefesinin ne zaman başka bir nefese karıştığını düşünsem, ne zaman öpmeye kıyamadığım dudaklarında başkalarının gezindiğini düşünsem, kısacası ne zaman seni başkasıyla düşünsem bu kriz çalardı kapımı... Şimdiyse düşünmekte değildim, karşımda sarılıyordun işte o kadına!..