οι σκέψεις που γίνονται ποιήματα

κεφάλαιο 2

Μέσα σε κάθε ευγενικό
και καλό άτομο,
Υπάρχει μια δόση
σκότους, ενώ μέσα σε
κάθε εγωιστικό
και κακό άτομο,
κρύβεται μια δώση φωτός.

Η αγάπη κρατάει για λίγο,
ενώ ο έρωτας
για πάντα

Η σιωπή είναι χρυσός,
  ενώ η αγάπη αμβροσία
και το θάρρος νέκταρ

Τα λεφτά
δεν σου προσφέρουν
την ευτυχία,
αλλά η αγάπη
στην δίνει απευθείας

Παντού υπάρχει αγάπη.
Ακόμα και στον πιο μικροσκοπικό
μικροοργανισμό του κόσμο.
Το μόνο που πρέπει να κάνεις,
είναι να προσέχεις
και να παρατηρείς.

Όταν κάποιος πονά,
  Δεν το νιώθει μόνο
στο σώμα ,
αλλά και στην ψυχή.

《Όσο ζεις μαθαίνεις》 ,

Δεν είναι αλήθεια.

Όσο ζεις,
μαθαίνεις σαν άνθρωπος,
διάφορα πράγματα.
Όμως, αργότερα,
Όταν πεθάνεις,
μαθαίνεις περισσότερα,
σαν πνεύμα.

Η μουσική είναι
το κλειδί της γαλήνης, της ελευθερίας του πνεύματος
και το ταξίδι του
σε φανταστικούς,
ψυχρός ή ρομαντικούς
ή ξέφρενους τόπους,
που είναι στα μέτρα
της καρδιάς μας

Όποιος αγαπάει, προσπαθεί,
να μάθει τα πάντα
για αυτό το άτομο.
Ενώ όποιος ερωτεύεται,
Δεν χρειάζεται να ψάξει,
ξέρει ίδη το άτομο
που ερωτεύτηκε,
εσωτερικά και εξωτερικά.

1 + 1 = 2

1=αυθορμητισμός
+
1= γενναιότητα
=
2= θάρρος

Η φύση είναι ένας πίνακας,
που γίνεται διάσιμος
μέρα με τη μέρα.
Γιατί να την καταστρέφουμε
με τα ζιζάνια των πόλεων;

Η ζωή είναι σαν μια ανυφώρα. Την ανεβαίνεις ,
ξεπερνάς τα εμπόδια ,
τρέχεις να προλάβεις τα πάντα , λαχανιάζεις , κουράζεσαι.
Όμως όταν φτάσεις στην κορυφή, γίνεσαι σκόνη. 

Αν το φως
είναι το σκοτάδι της μέρας,
τότε το σκοτάδι
είναι το φως της νύχτας.

Αν η φύση είναι
η παλέτα όλων
των χρωμάτων,
βασικών και
συμπληρωματικών,
χαρούμενων
και λυπητερων,
τότε οι πόλεις ,
με τα τεράστια κτήρια,
είναι μια παλέτα
με τους τόνους του γκρι, μονότονοι και βαρετοι.