SON SÖZ

BÖLÜM 1

    "Hadi oğlum çabuk ol ! sergiye geç kalacağız,daha  Kristen a gideceğiz. Onu hatırlıyorsun dimi?"

     "Eveet anne. hani şu zengin ve kendini beğenmiş olan,evet hatırlıyorum"

     "Çok ayıp ,hadi atla arabaya.Sergiden dönuşte direkt oraya gidicez. Ha bu arada or-"

     "-orda soğuk kanlılığını ve terbiyeni koru,akıllı ol"

     "..."

     " anne hadi ama artık 12 yaşımdayım . Ne yapacağımı çok iyi biliyorum.Bana hiç güvenmiyorsun!"

         "Geldik"

         "?????!"

           

###

    Ben Dylan . Annemle aramdaki ilişkiyi görüyorsunuz . Yani elbette onu çok  seviyorum sonuçta annem .ama bana her seferinde sanki çocukmuş um gibi davranması ve beni elinde kukla olarak oynatması zoruma gidiyor . Kendisi çok disiplini ve otoriter. Ama ben öyle olamam . Ne zaman onunla bu konuyu konuşmak istersem bir şekilde ya konuyu değiştiriyor ya da kısa kesiyor.

Anlayacağı nız biraz soğuk davranıyor.

    Akşam annemle babam tartışıyorlardı ,yine aynı konu olmalıydı.

- Tanrı aşkına Bob! Sana kaç defa bu kadar içme dedim. Belki 100 belki 1000 defa.Sağlığına çok zararlı .Hastalığını ilerleticeksin!!!

-Ellie başım dönüyor. Yardım et!! ahhh...

-Bob ,tamam hayatım kendine gel.Bob Tanrı aşkına kendine gel!!! Dylan çabuk arabanın anahtarını getir.

-Peki anne .

    Koşarak anahtarı getirdim ve hasta haneye gittik. ağlıyordum. birgün bunun olacağından korkuyordum.Annem ise doktor gelmeseydi baygınlık geçirecekti.

Babamın siroz denen bir hastalığı vardı.Aşırı alkolden oluyormuş. O bir bağımlıydı.Nasıl oldu bilmiyorum. Daha alkol ne onu da tam bilmiyorum tadını falan.Ama bu olaydan sonra içeceğimi

de sanmıyorum.

    Tüm bunları düşünürken doktor geldi ve bize şunu söyledi"bayan, önceki gelislerinizde de sizi çok uyardık fakat Eşiniz alkolü daha da kullandı.onun ciğerleri iflas etmişti ve...."

Annem devamını duymak istemedi ve bağırmaya çığlık atmaya başladı. ben, ben ise yerimde donup kalmıştım. öylece annemi izliyordum ve olanları düşünüyordum. Babam ,canım babam ...

Bu nasıl olabilirdi daha dün gülüşüyorduk ve o ,o çok mutluydu.

Annem çökmüştü. Yolda hic konuşmadan eve geldik. Evin sessizliği ve son bir saat içinde olanlar...

    Ben buna alışamazdım. Annemle küçük tartışmalarımız olabilirdi ,ama babamla asla kavga etmezdim aksine benim arkadaşım gibiydi.Babamın boş zamanı oduğunda  maçlara ,sinemaya giderdik ve benzeri şeyler yapardık.O matematik öğretmeniydi ve bu yüzden beni matematik sınavlarına o hazırlardı. Bu yüzden matematikte sınıf birincisiydim.

    Ben buna asla alışamazdım .Hayatımda hep bir boşluk olacaktı.Bunu biliyordum.Annem direkt odasına geçti bende yanına gittim.Ağlıyordu. Bana :