İnsanoğlunun doğasında var cimrilik ve bu insanoğlunu köreltiyor. Niye insanlar kendilerine yetecek kadar almıyor? Herhangi bir şey önemli değil, birisine hava atmak için ya da altta kalmamak için! Peki böyle yapınca insanlar mutlu oluyorlar mı? Bilmem günlüğüm ama burada benim gördüğüm insanoğlu kendisine değil parasına güveniyor. Para ile saadeti bulacaklarını düşünüyorlar, öyle düşünsünler.
En yakından, kendimden örnek vereyim; benim maddi durumum normal, bir çok arkadaşımda oldu. En fakirinden en zenginine. Olay ne para ne de parasızlılıkta! İnsan değiller, gerçekten günlüğüm. Ben kimseye 'aa sen fakirsin git, aa sen zenginsin gel' demedim. Kişilik yapım böyle ama keşke bende diğer insanlar gibi olsaydım da gözüm körelseydi diyorum bazen. Sonra düşünüyorum ve diyorum ki benim onlardan farkım iyi olmam, kendimi ikinci plana alıp başkaların iyiliğini düşünmek. Sana bahsetmiştim, ben iyilik yapınca mutlu oluyorum. O kişinin yardım edince gülüşü beni mutlu ediyor.
Ya bir de hayvan severim ve onlarında yardıma ihtiyacı var. Dur dur sana o olayı anlatayım; şimdi bir kaç arkadaş toplandık bizim yazlığa gittik. Mangal yapacağız, herşeyi aldık falan güzel gündü. Yalan söylemeye gerek yok. Sofrada yok yok, neyse tam oturduk kediler geldi. Küçücükler, belli aç oldukları. Onlarda insanlar gibi, karınları aç oldukları belli oluyor gözlerinden. Ben bir iki tane yedim diğerlerini kediye verdim. Onlar yedikçe ben doydum. Hem bir değil iki değil tam dört tane. Tabi üç tanesi ürkek, birisini kendime zar zor alıştırmıştım. O sevdiriyor işte, onu severken insan huzur doluyor tabi. Neden anlattın dersen günlüğüm iyilik yapmak güzel, kötülük yapıp bir insanı üzerek benim elime ne geçebilir ki? Sadece kırılmış bir kalp, bir gözyaşı. Düşmanım olan bir insan o sıra gerçekten sinirimi çok bozduysa, haddini aştıysa iyi kalp kırmayı bilirim. İnsan içine çıkamayacak halde bırakarım. İşte bir gün öyle oldu, 2-3 gün sonra üzüldüm öyle yapıp elime ne geçti diye. Hakettiği ünvan neyse oraya getirip çekildim. Bir ara sahil kenarındayım ve kulağımda kulaklık ve derdim olmasa bile damar dinlemeyi severim ve bu dünyadan olmadığımı hayal ederim. O hayale kaptırırım kendimi. Yıldızlara bakarım ve derim ki; dünya ne kadar menfaatçi, aç gözlü, kötü insanlarla dolu. Bize dizi, film sonlarında hep iyiler kazanıyor, mutlu oluyor diye gösteriyorlar. İnsanlarda gerçek hayatta mutlu olamadığı için o filmleri izleyip mutlu oluyor, öyle kendilerini teselli ediyorlar. Bugünlük benden bu kadar günlüğüm. Başını şişirdim ama çekeceksin, sen benim günlüğümsün. Sen beni dinleyeceksin, bende seni dinleyeceğim.
