"Betrapt" zei ik droog en ze keken geschrokken op. "K-kai..."zei Joey bang.
Joey's POV
Ik keek van Rick naar Kai met een bange blik in mijn ogen. Ik was bang. Wat nou als Kai het door vertelde? Dan waren ik en Rick er vast geweest. Ze zouden ons eerst scheiden van elkaar en dan zouden ze de zwakste van ons twee doden, de sterkste zouden ze hersenspoelen en laten trouwen met een meisje. Ookal waren we 16, daar ging het niet om. Zolang we met een meisje zouden trouwen maakte de leeftijd niet uit. Maar ik voelde me niet echt lekker bij meisjes om eerlijk te zijn. Wat voor type je dan ook had, ik kon het niet hebben. Meisjes. Bah.
"Je hebt niets gezien" zei Rick plots schor. Kai fronste even maar dan knikte hij. "Is goed. Maar jullie hebben geluk dat hier geen camera's hangen" zei Kai. "Weten we" zei ik. "Jullie weten ook dat er camera's zijn in de toiletten?" vroeg Kai. Rick trok een vies gezicht. "Wat?" "Gast, daar masturbeer ik wel hoor" zei Rick. "Die informatie had ik echt niet nodig..." zei Kai. "..." ik zei niets. Ik wist nu Rick's masturbeer plekje. Ik grijnsde. "Wat zit jij nou te grijnzen?" vroeg Rick. "U-uhm niets..." stotterde ik en mijn rode wangen verraade me.
"Wacht...zijn er ook camera's in de kamers?" vroeg ik. Kai schudde zijn hoofd. Ik en Rick zuchtte meteen opgelucht?
Later gingen we weer terug naar onze kamer en nadat we afscheid hadden genomen van Kai en we in onze kamer waren sloot ik de deur achter ons dicht.
"Het is al één uur wat betekent dat we nog maar vijf uur lang kunnen slapen.." zei Rick. "Hmm." zei ik en ik deed al mijn kleren uit en ging snel onder mijn donkerblauwe lakens liggen voordat Rick me naakt kon zien. Zelf zag ik hoe hij zijn shirt en baggy broek uit trok. Zijn boxershort liet ie aan. Hij ging onder zijn camouflage-kleurige lakens liggen. Onze nachtlampjes waren nog aan. Rick wou de zijne net uitdoen maar ik keek hem aan.
"Rick..." mompelde ik en hij knikte als teken dat hij wel naar me zou luisteren. "Ik ben bang..." zei ik. "Ik ook.." gaf hij toe en dit was eigenlijk wat ik niet verwachte want eigenlijk was Rick nooit eerder bang geweest. "Wat er ook gebeurt Joey. Ga niet dood." fluisterde hij. Ik knikte. "Ik zal er wel voor zorgen dat niemand de kans heeft om je dood te schieten." zei hij nog. "Maar ik kan mezelf echt wel verdedigen, Rick!" zei ik een beetje beledigd. "Dat kun je niet en dat weet jij zelf ook wel. Je bent bang van wapens, Joey. Je plaste bijna in je broek toen je ze de eerste keer zag." zei Rick terug. "Ja...sorry" zei ik zachtjes. "Het is oké nu, ga alsjeblieft slapen." zei Rick me en hij deed zijn eigen nachtlampje uit. "Welterusten." zei ik en ik deed ook mijn nachtlampje uit. Ik staarde voor me uit in het donker. Ik was moe en al snel viel ik in slaap.
Ik was alleen thuis. Vandaag zou Rick naar me toe komen. We zouden gaan gamen. Een game met race auto's, want ik was bang van wapens ookal was het in een game. Ik wist dat dit moeilijk ging worden voor mij. Er was nou eenmaal een oorlog en het was meedoen of ik werd doodgewurgd door een homo en dat wilde ik dus niet.
Om eerlijk te zijn, ik ben niet tegen homo's. Mijn zus Lucy was dat ook niet en daar kwam ze eerlijk voor uit. Ze kwam voor ze op en dat konden mijn ouders niet uitstaan dus gooide ze mijn zus eruit en deden ze alsof ik geen zus had maar enig kind was. Ik vond het niet kunnen maar zelfs de maatschappij was er mee eens dat mijn ouders 'het juiste' hadden gedaan. Mensen zoals Lucy hoorden niet bij ons maar bij de homo's althans dat zeiden ze toch.
Rick was al hier en kwam met wat chippies en cola naar mijn kamer. Meteen zonk mijn zin om te gamen weg. Ik keek naar Rick niet naar de chippies en de cola. Rick's zwarte haar in korte stekeltjes op zijn hoofd. Hij had altijd mooi stijl haar gehad, emo stijl maar dat mocht niet meer van zijn ouders. Ze vonden het er 'gay' uitzien. Belachelijk gewoon. Rick ging naast me zitten en ik zag meteen dat hij het zelf ook niet fijn vond. Hij zuchtte. "Stom kapsel hé?" vroeg hij me en ik knikte. "Je stijle half lange haar was veel mooier" zei ik. "Ja, uhm...dank je" zei hij.
We gingen dan toch gamen, ookal had ik er geen zin in. Ik concentreerde me niet echt op de game en Rick leek dat te merken. Hij zette de game meteen op pauze en keek naar mij. "Wat is er Joey?" vroeg hij. "Niets..." mompelde ik.
"Niet liegen tegen me." zei Rick en hij kneep zijn ogen tot spleetjes.
"Het spijt me maar ..ik.." zei ik weer stilletjes. Ik praatte zo zacht, nauwlijks hoorbaar. "Maar wat?" vroeg hij. "Nou..." ik begon me ongemakkelijk te voelen, echt heel ongemakkelijk.
Rick zat trouwens ook zo dicht. Ik kon bijna zijn warmte voelen, bijna raakte zijn knie die van mij aan. "Zit ik te dicht?" vroeg Rick. Ik knikte. "Het spijt me maar...waarom heb je daar ineens problemen mee? Ik zit altijd zo dicht en nooit zeg je er wat van."
Hij had gelijk, dit was vreemd. Maar ik wist wat er met me was. Ik was verliefd op Rick geworden en het was heel stom begonnen. Vorige week was ik ziek geweest en ik was weer alleen thuis en hij heeft voor me gezorgd en daarom ben ik dus iets voor hem beginnen te voelen. Ik dacht toch dat het daar begon maar nu besefte ik dat ik al heel lang op hem viel. Al sinds ik hem kende eigenlijk.
"Nou?" vroeg hij ongeduldig. "Ik..ik..." ik probeerde echt wat te zeggen maar het lukte me maar niet. Rick keek weg. "Je bent verliefd op me hé?" vroeg hij. "Ja..." antwoorde ik. "Dit is fout. Dat weet je Joey. Je kunt hiervoor doodgeschoten worden, dat weet je toch?" zei hij. "Weet ik, maar..." begon ik maar Rick keek me plots weer aan en nam me vast. "Ik hou wel van iets wat niet mag..." grijnsde hij.
Was het nou allemaal een spel voor hem? Dat kon je niet maken!! "Nee...dit is gewoon een spel voor jou Rick! Je ziet me niet zitten!" riep ik. "Hé! Wees eens wat stiller!" riep hij terug. Hij duwde me op de grond. "Jij denkt zo over me hé? Wat nou als ik zeg dat dat niet zo is?" zei hij dan weer wat zachter. "Echt?" piepte ik. "Echt.." zei hij en zachtjes drukte hij zijn lippen op mijn wang. Ookal al was het maar op mijn wang. Ik werd een beetje rood en vanbinnen had ik een dubbel gevoel. Ik was bang maar ik was ook heel blij.
Dus echt, dit was dus een nieuw hoofdstuk en ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en echt sorry dat het zoooo vreselijk lang heeft geduurd maar hier heb je dus je nieuwe hoofdstuk en ik wil even Pandabearx bedanken voor de raad, het heeft daadwerkelijk geholpen dus draag ik dit hoofdstuk aan jou op.
JE LEEST
Kai
Teen FictionKai is geboren op aarde, net zoals ieder van ons. Maar hij hij is wel geboren in het jaar 2220, zestien jaar later is Kai gaat naar de middelbare school. Normaal zoals in onze tijd zou je denken maar dat is het niet. Op school worden jongens én ook...