Dünden sonra onu hiç görmemiştim görmek istediğimi de sanmıyordum ya neyse okula gelmemesi Benim için iyiydi birde onla uğraşıp canımı sıkamazdım şuan okula doğru yürüyordum Zeynep bugün olmadıgından tek başıma hayliyle sıkıcı geliyordu okula geldiğim de yukarı çıkıp sınıfa girdim olduğum yerde durmamı sağlayan Aresin sıramızda oturuyor oluşuydu beni böyle rahatsız ediceğini sanıyorsa yanılıyordu sırama gidip başında dikilmeye başladım anlamaz gözlerle bana bakıyordu ,
"Çekil de geçeyim" diyince birşey söylemeden kalktı ve yer verdi şahsen birşey söyleseydi büyük yaygara koparta bilirdim ikimiz de hiç konuşmuyorduk bu sessizliği Ares,
"Dün olanlar iç-"
"Sakın benle tek kelime etme senden özür de istemiyorum uzak dur yeter " kapasını sallayıp önüne döndü şuan acayip ağlamak istiyordum ama bu uyuzun yanında olmazdı işte olmasındı.
Diğer derslerde aynı şekilde devam etti akşam eve geldiğim de Zeynep'te bizdeydi hep beraber yemek yedik odama geçince Zeynep asıl gelme amacını hatırlayarak ,
"Konuştunuz mu hiç?!"
"Hayır"
"Nasıl hayır!?"
"Bildiğin hayır"
"Peki " Zeynep'i yanağından öpüp
"çok Yorgun'um kuzum yatıcam istersen kal istersen git ama ışığı kapat" dedim Zeynep ayaklanıp ışığı kapattı ve odadan çıktı bende bugün olanları düşünmeye fırsat bulamadan uykuya daldım
1 Hafta sonra
"Zeynep hadi artık okula gidiyoruz başka yere değil "
"Kızım sahneye sen çıkacaksın ben hazırlanıyorum"
Göz devirdim bugün müzik seçmeleri vardı ve hocaların ısrarlarıyla birde Zeynep'in kabul etmiştim fakat bir saatir evden çıkamıyorduk Zeynep sanki baş assolist gibi hazırlanmıştı ,
"Hadi çıkalım " diye cırladığında bir şey aklına gelmeden hemen onu da kendimi de dışarı cıkarttım okula vardığımızda hemen kulis tarafına geçtik ve son kez şarkıyı gözden geçirdim çok heyecanlıydım bunu her yıl yapar ve ben seçilirdim 3 yılın birinde kaybetmiştim sadece sıra bana geldiğinde yavaşça sahneye çıktım mikrofonu kendime göre ayarladım ve şarkıya girmeden önce gözlerimi kapattım
Bazen anlatmak ister de susar ya insan
İşte bazen öyle bir sükuta mahkumum dilimde prangalar
Bazen sarılmak ister de bulamaz ya insan
O saran kolları arar da sıcağından uzak hep mesafeler
Kavuşur sanmışız da uzakları yakın edemezmişiz
Yok olmaz sanmışız da sonunda biz de tükenmişiz
Ayırır sanmışız ki o sözleri silemezmişiz
Ve bazen biz de farksızmışız tüm vazgeçenler gibi
Gel bir otur karşıma öyle uzaktan göremezsin
Nasıl da derinlerde izlerin duruyor
Yok olamaz imkansız dönsen dönümmez
Sevemezsin sevsen de geç kaldı nefesin
Kalbim ölüyor
Gözlerimi açtığımda beni esir alan gözlerle karışlarım Ares buradaydı ve tam gözlerimin içine bakıyordu daha fazla dayanamayarak gözlerimi kaçırdım ve teşekkür edip sahneden indim kuliste herkes çok iyi olduğumdan bahsediyordu fakat onları duymuyordum benim aklım bana pişmanlık , hayranlıkla bakan gözlemdeydi..!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adamım
Teen Fiction" Cırlama başımda be kızım anladım !" Bu sefer göz devirme sırası bendeydi "Bana bak çocuk bana hemen çikolata al ya çikolatamı yedin hem o en sevdiğimdi hadi hala burda mısın sen !?" Bana uzaylı görmüş masum köylü gibi baktı ama o nasıl bakı...
