🅵🅰🅺🅴 🅺🅸🅻🅻🅴🆁

/1/

YOONGİ

Koltukta kafamı arkaya doğru vermiş gözlerimi kapamıştım.Aşırı derecede terlemiş ve yorgundum.Konserimiz yeni bitmiş ve bence yorulmaya değecek bir performans sergilemiştik.Hayranlarımıza en güzel performanslarımızı sergileye bildiğimiz için çok mutluyum.Ama bu mutluluğun duygusunu daha fazla tadamadan uyuya kalmışım.

30 dakika sonra...

Yarı uyanık bir şekilde kolumda metal bir cisim hissediyordum. Bıçak olduğunu anladığımda kendi mi geri çeksemde kolumdan kanımın aktığını hissediyordum. Sıcak olan kanımın dirseklerimden sonra bileğime doğru inişini izliyordum. Önümde ki adamın yüzünü göremiyordum. Görüşüm bulanıklaşmaya başlamıştı. Neden sadece kolum kesildi derken böbrek tarafında bir bıçak saplı olduğunu gördüm. Çok kan kaybediyordum. Elimi kullanarak bıçağı yavaşça çekip yere attım. Her yerim kan olmuştu. Elimle kanayan yerime bastırdım. Yardım istemek için kurumuş dudaklarımı hareket ettirmeye çalıştım ama hiçbir şekilde sesim çıkmıyordu. Sanki sesimi kaybetmiştim.Hayatımda en çok korktuğum şey bir daha asla şarkı söyleyememekti. Çünkü kardeşlerimle şarkı söylemeyi konsere çıkmayı ne kadar belli etmesem de çok seviyordum. Ama genelde çok sakin ve "eve gitmek istiyorum" "ne zaman bitecek bunlar"  gibi bir davranış görünüş içinde olsam da  aslında hiç de öyle değil.

*Medyada ki Videoda var Suga'nın beynine yolculuk 

Artık  her yer karanlık görünmeye başlamıştı. Göz kapaklarım dayanamıyordu artık benim için artık bütün ışıklar kapanmıştı. Gözlerimi kapattığımda sahnede kardeşlerimin bensiz gösterilerine devam ettiğini görüyordum.o sahne kokusu burnuma tekrar gelmişti. O hayranların çığlıkları kulağımda çınlıyordu. Çok özleyecektim. Eminim onlarda beni çok özleyecekler.Bugün 08.06.2018  benim ölüm yıl dönümüm olacaktı. Her ayın 8 geldiğinde hayranlarım çok üzülecekler. Ben bunu istemiyordum.bunu yaşamalarını istemiyordum. Ölmek istemiyordum. Bir daha kan görmek istemiyordum şu andan itibaren. Sahne ışıkları benim üzerimden çekilmişti artık. Benim yerime yeni yıldızların üstünde olacaklardı bundan eminim. Kardeşlerimi çok özleyecektim onları asla unutmayacağım. Ve artık dayanamıyordum.Kendimi zihnimin boşluğuna bıraktım.Gözlerimi kapattım.

Artık bedenime dışarıdan bakıyordum. Kardeşlerim başıma üşüşmüş. Adımı tekrarlıyorlardı. Uyanmam için ama maalesef ben ölmüştüm artık. Çok geçmeden ambulans geldi ilk yardım yapmaya çalıştılar. Sonradan kalbimin durduğunu fark ettiklerinde yeniden çalıştırmaya çalıştılar. Gözlerimin önünde kendi ölümümü izledim. Neden çalışmıyordu kalbim neden bedenime geri dönemiyordum. Neden şu an burada ölüyordum. Tam o anda gördüm ki gerçek bedenimin gözlerinden bir damla göz yaşı aktı. O an anladım ki ölsek de ruhumuz bedenden çıksa bile ruhla beden arasında kopmayacak bir bağ var. Ama sadece o beden konuşamaz hareket edemez ve çürür.İçim ağlıyordu. Kardeşlerimin ağlama seslerini duyuyordum. Jungkook ve Jimin ellerimden tutmuş sağlık görevlilerinin beni almasına izin vermiyorlardı. Bir yandan görevliler ayırmaya çalışıyordu. En sonunda bedenimi alıp gittiler. Her biri yere yığılmış çok kötüydüler.

Çok geçmeden haberlerde adımı duydum "BTS üyelerinden Suga gerçek adıyla Min Yoongi hayatını kaybetti. Neden olduğu araştırılıyor.İntihar mı? Yoksa bir cinayet mi şu an tam bilinmemekte sayın seyirciler. Çok üzgünüz değerli bir sanatçımızı kaybettik." Kardeşlerimin hepsi haberi izliyordu bir andan da ağlıyorlardı ve peçete ile gözyaşlarını siliyorlardı.Bu görüntüye daha fazla dayanamadım ve dışarı çıktım. Kimse beni görmüyordu ama ben herkesi görüyordum. Varlıkla yokluk arasında kalmıştım.

Kesinlikle intihar edeceğimi düşünemezler değil mi? Ben bu kadar sahneyi hayranlarımı kardeşlerimi severken intihar edeceğimi düşünemezler. Beni öldüren biri vardı. Bunu kendi gözlerimle görmüştüm.Peki kimdi? Kimin bana ya da bize garezi olabilirdi ki. Bizim ölmemizi kim isteyebilirdi. Her şeyi geçtim bu katilleri hiç anlamıyordum insan öldürünce ellerine ne geçiyordu. Katili görememiştim gördüğüm tek şey siyah maske ve siyah eldivenler.Sonrası karanlık ve boşluk.