Ömerden
Nerde benim Defnem. Telefonumu alıp Defneyi aradım.
D. Ömer. Bende şimdi seni ariycaktım. Konuşmamız lazım.
Ö. Kötü bişey yok dimi?
D. Ben senin evine gidiyorum hemen gel.
Ö. T-amam ama iyimisin onu söyle.
D. Pek sayılmaz. Panik yapma tamam mı sakin ol ve çabuk gel.
Ö. Geliyorum.
Telefonu kapattım ve hızlıca garaja indim. Arabama binip eve sürdüm. 15 dakikaya varmıştım Defne kapıdaydı. Yanına gidip sımsıkı sarıldım. Kafamı boynuna gömüp kokladım. Sarılmama karşılık vermedi. Noluyo ya? Kapıyı açtım içeri geçtik.
Ö. Kahve?
Defne kafasını olumsuz anlamda salladı. Koltuğa birbirimize dönük bir şekilde oturduk.
Ö. Defne noluyor? Bilmeden seni kırdım mı? Bi yanlış mı yaptım?
D. Ömer...
Ö. Söyle sevgilim, söyle Defnem nolur.
D. Ben yapamiycam.
Ö. N-ne demek? Ne demek yapamiycam.
D. Başlamadan bitsin.
Sinirle ayağa kaltım.
Ö. NE DEDİĞİNİN FARKINDAMISIN? Bitemez tamam mı? Başladı ve artık ölene kadar BİTMİYCEK!
Defne ağlıyordu. Göz yaşlarını silip ayağa kalktı
D. Gitsem iyi olucak.
Kapıya yürümeye başlamıştı ki kolundan sertçe tutup çektim.
Ö. GİDEMEZSİN! Beni böyle bırakamazsın!
D. Ömer anlmıyosun. Gitmem gerek! Lütfen izin ver.
Ö. NEDEN NEDEN NEDEN!?
Etrafı kırıp dökmeye başlamıştım.
D. Ömer. Ömer. ÖMER DUR DUR.
Defne beni durdurmaya çalıştı.
D. ÖLÜYORUM. OLDU MU? ÖLÜYORUM VE BUNUN İÇİN GİTMEM GEREK.
Ö. Ne demek ölüyorum. Hayır hayır olamaz. B-biz daha Bugün kavuştuk. Olmaz.
Defnenin ayaklarının dibine oturup bacaklarına sarıldım. Çocuk gibi hatta bebek gibi ağlıyodum. Ve sayıklıyordum.
D. Ö-ömer.
Ö. Gitme gitme beni bırakma. Lütfen. Lütfen beni bırakma. Yapamam sensiz yaşayamam. Beni de yanında götür olmaz mı? Olur. Biz ayrılamayız ki. Özleriz hemen. Döneriz birbirimize. Aşığız biz. Aşıklar ayrılmaz. Olmaz.
D. Ben sana aşık değilim.
