BS2: Chained by the Billionaire (on HIATUS)

Chapter 2

BLEEDING

I woke up with a pressing pain over my head. Parang nabibiyak ito. The pain was a lot worse than I expected. I guess this is what I get for what I got into.

Napapikit ulit ako sa sakit. "Shit!" I groaned.

Ang sakit talaga! "Damn this head."

Muli akong napaungol sa sakit pero nahinto at napadilat ako nang marinig ang pagbukas ng pinto.  Napaawang ang labi ko nang matanto kung sino ang pumasok. Pumasok doon ang kahuli-huliang tao na gusto kong makita. He was the sole reason why I drowned myself in alcohol last night. Ang taong kinamumuhian ko ngayon.

And lastly, siya ang taong ipinakasal sa akin ng mga magulang ko. It's my damn fucking husband.

Half blooded arrogant devil with a percentage of ruthlessness. But I am absolutely sure that he is a full blooded beast who is selfish and treats women like a trash and a hole!

I looked at him menacingly. But he seems to bot care at all.

"You're up," lumapit siya at mabilis niya akong inalalayan pero tinabig ko ang kamay niya at sinamaan siya ng tingin.

Kumirot ulit ang ulo ko pero hindi ko iyon ininda dahil nakatutok lang ang masamang tingin ko sa lalaking kaharap ko ngayon.

"Bakit mo 'ko dinala dito?"

I sat myself up without breaking eye contact with him. He was all serious while I am here, trying so hard to be calm.

"You got drunk," walang buhay na sagot niya at inilahad sa akin ang isang gamot at isang basong tubig na hindi ko napansing dala pala niya kanina dahil busy ako sa pagbato sa kanya ng masasamang tingin.

Alam ko kung para saan ang gamot na iyon kaya hindi na ako nag-inarte na hablutin iyon sa kamay ni Ansel. I took the drug and drank all the water before placing it at the bedside table. This doesn't stray me off my thoughts.

"Oo. Natatandaan ko na naglasing ako pero ang naaalala kong kasama ko, si Arco. So why the fuck am I here?" Humalukipkip ako at mas tumalim ang tingin ko kay Ansel pero mukhang walang epekto iyon sa kanya dahil hindi nagbago ang blanko na tingin niya sa akin.

What do I expect from someone who I guess doesn't even have a heart? Parang normal na sa kanya 'yung kaseryosohan niya. But that's annoying.

Walang akong natanggap na sagot kaya mas mabubwisit ako. Bukod sa naiirita ako sa sarili ko dahil talagang kahit ulit-ulitin ko na sabihin sa sarili ko na pangit si Ansel, hindi maitatanggi na malakas ang epekto ng presensya niya! And what's more annoying?  It's the fact that talagang understatement ang 'gwapo' para ilarawan ang binata.

Umawang ang labi ko nang mapansin ko ang tila pagdilim ng nga mata niya. "Quit the cussing."

Nagsalubonh ang kilay ko. Ang kapal ha! Mas lalong nag-alab ang galit ko. "And who are you to tell me that? I'll cuss whenever I want to! Wala kang pakialam!"

Pinilit kong tumayo habang sinisigurong binibigyan ko ng diin ang matalas na pagtitig ko kay Ansel. I don't have the slightest idea as to why I ended up in his place! And I don't even know where Arco is!  Kung bakit hindi si Arco ang nag-uwi sa akin e siya naman ang kasama ko kagabi. I don't know! And I want to know but asking Ansel is wasteful because I wouldn't even trust a word he will say!

I forced myself to look as rough as possible. Kahit na masakit ang ulo ko. Damn hang-over! It's up to no good!

"I'm leaving," malamig na asik ko at sinimulan na ang paglakad palayo kay Ansel ngunit ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang ako'y napasinghap. I felt a large but warm hand over my wrist. It was quick. Naramdaman ko na lang sng pagsubsob ng mukha ko sa matigas niyang dibdib.