elvira: bana dileklerin kabul olmak için var olduklarını söyleyen birini anımsıyorum.
elvira: bunca zaman doğru söylediğine inandığım için, dileğinin kabul olacağını öncesinde düşünmediğini anlıyorum.
elvira: fakat bundan da ötesinde, bana söylediğin cümlelerin naifliğinde kayboluyorum.
elvira: dediğin şeye, yani yıllardır kalbinde öylesine sağlam duruyor oluşumun doğruluğuna inanmalı mıyım bilemiyorum. çünkü bu çok az rastlanan bir şey ve bana rastlamış olması tuhaf olmaz mı?
calum: o nasıl söz öyle, aksine sana rastlamış olması -ki bunun rastlantıdan da öte hak ettiğin bir şey olduğunu savunuyorum- gayet doğal.
calum: sende öylesine bir güzellik var ki, değil yıllarca, bir ömür bile dimdik durabilirsin bir adamın kalbinde. sarsılmadan, hiç şüphesiz.
calum: ve beni yanlış anlama, bahsettiğim şey yalnızca dış güzelliğin de değil. evet, elbette eşsiz bir güzelliğin var ama ondan da öte, kusursuz bir kalbin var. ve ben, seni en çok da oradan seviyorum, kalbinin en derininden.
calum: yıllardır kalbimde böylesine varlığını koruyor olmana da şükrediyorum.
calum: iyi ki dileğim olmuşsun.
calum: sen benim tek ve en güzel dileğimsin.
