Let The Hunt Begin

Chapter 1

It's so dark in here, my body is already numb. I can't feel anything even though I'm in here in a tub full of ice. I can't feel the cold anymore. I'm just staring at the ceiling of the room while thinking:

'why am I here?'

'where is my parents?'

'why did they left me?'

'why did they let those guys to do this to me?'

'am I not enough as a daugther?'

'am I just a failure?'

'why do I need to experience this hell?'

At napaka dami pang mga tanong ang nasa isip ko na kahit kelan di masasagot.





"alisin nyo na siya dyan at dalhin sa lab!" narinig kong utos ng isang lalake.

Maya maya ay nakita akong may tatlong lalake na pumaligid sakin at inangat ako. I don't see any emotion in their eyes, they were staring at me like I'm just a doll.

Nilagay nila ako sa isang strecher at dinala sa lab na para sakin ay impyerno. Bigla nalang tumulo ang luha ko. Hanggang kelan ba ako mananatili dito?

Di nagtagal ay naipasok na nila ako sa lab.

"professor, andito na po siya" sabi ng isang nagbubuhat sakin.

"sige, ilipat niyo dito sa kama" sabi nung tinawag nilang professor nakakatakot ang itsura nito dahil sunog ang kanyang mukha, itinuro nya kama na di ko alam kung kama talaga. Maraming nakalagay ng wires at kung ano ano pa dito. "ano pang hinihintay nyo?! Ilagay nyo na!!" sigaw nito.

"opo." sagot ng nagbubuhat sakin at mabilis na inilipat ako sa 'kama'

"makakaalis na kayo" sabi nito sa mga nagbubuhat sakin

Lumabas na sila. Kami nalang nang 'professor' ang natira dito sa loob.

"oh? Bakit ka umiiyak? HAHAHAHA namimiss mo na naman ang wala kwenta mong magulang?! Bwahahaha hindi ka na nila mahal at wala na silang pakeelam sayo!!! Kaya ka nga nila pinabayaan na mapunta dito eh!! BWAHAHAHA!!" lalo akong napaluha sa mga sinabi niya. Masakit marinig iyon, hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi.

"wag ka na mag alala. Ako na ngayon ang magulang mo, bibigyan kita ng abilidad na mas higit pa sa kaninong tao. Ako nalang ang isipin mo, dahil ngayon isa ka nalang di hamak na manika!!" sabi niya at tumawa ng malakas.

Pagkatapos niyang sabihin at ipamukha sakin na wala akong kwenta ay sinimulan niya na ang pag tuturok ng kung ano ano sakin. Pagkuryente, paglambitin sakin ng patiwarik, paghiwa saking mga balat, paghampas ng mga kahoy at bakal sa akin katawan at kung ano ano pa. Ito ang mga nararanasan ko sa araw araw na mala impyerno.

Madaming araw, ang mga araw naging buwan at ang mga buwan ay naging taon, kahit pag sikat at pag lubog ng araw ay di ko na malaman. Napakaraming taon ang lumipas at wala akong nagawa para matakbuhan ang lugar at karanasan na ito. Napakaraming taon ang lumipas na wala akong ginawa kundi ang maghintay na may tumulong sakin, napakaraming taon ay hinintay at umasa ako na tutulungan ako ng mga magulang ko. Pero walang nangyari. Wala na akong maalala sakanila, di ko na maalala ang mga mukha at kahit ang mga pangalan nila.

Sa bawat sandali na nasasaktan at umiiyak ako ay nalilimutan ko kung ano nga ba ang iniiyakan ko. Di ko alam kung kelan 'to nagsimula.



Some part of me still want to remember those memories that have been forgotten. But some part of me is telling me that it should remain as it is. I want to do something about this, but I don't know how.






-----------------

It's been a year since I last experience that hell. Andito ako ngayon sa 'Brigieley University: School of Science'. Isang sikat na university para sa mga gusto maging future scientist.

Bakit nga ba ako nandito? Kasi ayon sa investigation ko at instinct ko, may connection ang school na 'to sa demonyo na yon. I don't even know his true face or identity, all I know is isa syang scientist. I don't know kung may pagbababgo na ba sa sunog niyang mukha na araw araw kong nakikita dati.




As I know, 9 years akong nakakulong sa laboratory na yon, ayon sa naririnig ko sa mga doctor na nandoon sa loob. And I spent 1 year after I escape from that lab na ayusin ang mga papers ko. I need to fake my identity and I even forgot my own surname. All I remember is my name.




"Ms. Ainsley? You're next. Please proceed to the Admission Office" aniya ng isang babae na parang nurse or whatever.


Tumayo ako at dumaretso sa Admission Office nila for the interview. I need to pass this, para maka kuha ako ng panibagong clue sa demonyo na yon. I'll do everything hanggang sa mahanap ko sya.

Pag pasok ko sa loob ay nakita ko ang isang lalaki na halos ka 18 or 19 years old.

"You must be Ms. Amaris Ainsley?" aniya

"Good afternoon Mr--"

"Don't call me Mr. I feel so old." sabi niya sabay tingin sakin.

"Oh, sorry. Whay should I call you then?"

"Anything you want."

"Okay Mr." biglang tumalas ang tingin niya sakin.

"I told you, don't call me Mr." madiin niyang sabi

"But I don't know your name." I simply answered.

"Ah, sorry for the late introduction." sabi niya sabay tayo. "I am Ashton Brigieley, the son of the owner of the school. I am the one who's assessing or interviewing the new student that will enter the school." sabi niya sabay abot ng kamay for shake hands.

"I am Amaris Ainsley, an applicant." simpleng sagot ko at inabot din ang kanyang kamay.

"so let's start." sabi niya at naupo ulit. Itinuro niya ang upuan sa harap niya at pinaupo ako don.

Mabilis ako umupo para mabilis nadin itong matapos.


"Tell me about yourself."

"I am Amaris, i'm from Washington, D.C. I am home schooled but I can assure you that I can keep up in the education here. My father is pure american while my mother isa half filipina half american,and I am only child. I love outdoor sports."

"Can you understand tagalog?"

"Yes, tinuruan po ako ng mother ko."

"ahh okay, next question. Where do you see yourself in 10 years?"

"That time I can proudly say that I am already a scientist." I simply answered.

"very confident." komento niya.

Marami pa siyang naging tanong pero di ko na iisa isahin pa. After a few minutes ay natapos din ang tanungan at sagutan.

"We will just email you the result" sabi niya. Mabilis akong tumayo at nag pasalamat.

"Thank you, Aton." nagulat ako at nagulat din siya sa sinabi ko.

"What did you jusy call me?" tanong niya

"Sorry, bigla lang siyang lumabas sa bibig ko. What I mean is Thank you Ashton." sabi ko agad. Tumango lang siya at ngumiti, binigyan ko lang siya ng half smile at lumabas na.



Paglabas ko ay may nasalubong akong mag asawa, papasok ito sa loob ng office.

"Ash!" tawag ng babae.

"Mom! Dad! What are you doing here?" tanong nito sa mag asawa. Wala na akong narinig pagkatapos non dahil nagsara na ang pinto.

Sila pala ang nay ari ng school na 'to.



Paglabas ko ng school ay mabilis akong sumakay ng taxi at pumasok na sa trabaho ko. I need money for my everyday living at pati nadin sa school fees, kahit discounted na yon dahil scholar ako. I just need to wait for the result.




Hintayin mo lang at makikita din kita.