______________________
Simula
3 months later....
Humahangos ako sa matinding pagod dahil sa ensayo namin , kakatapos lang naming tumakbo sa napakahabang oval nang school. Gusto ata kaming pahirapan nang bongga ni sir. Aishh. Naalala ko pa ,Kong bakit ko to ginagawa , why I'm here in this school. Three years ago when I'm accidentally fall of that's mysterious hole , nagising na lamang akong nasa paaralang ito , Greene'sgem Academy. Bumugad sa aking mukha ang isang babaeng may mahabang pulang buhok na may nspakalaking ngiti.
"Hi what's your name? I'm saddie , nice to meeting you hihi,". She laugh .
Kahit nahihiya ay nginitian ko ito
" Ah...I'm Amorysia ...ahm nasan pala ako?,".I asked.
Her smile wide , "Ah your in my room , and from now it's our room na, you are my new dormmate, sia, ".
Umupo ako nang mabuti at prinocess ang mga sinasabi nito. " what do you mean by that? Where exactly I am now?,". Ulit Kong tanong rito , nawala na yung ngiti ko at Hindi ko mapigilang kabahan. This place is strange for me and also the girl in front of me, kahit innocent ang face nito ay Hindi ko mapigilang mabahala, what if mas worst ang mangyari sa akin rito.? What if this place is dangerous? Maraming katanungan ang naglalaro sa isipan ko ngunit kinailangan Kong pakalmahin ang sarili ko.
Binalik ko ang tingin Kay saddie na hanggang ngayon ay lapad parin na ngiti. But seeing her smile makes me comfortable. I don't know why.
"You know what sia, you can be my friend and I can be your friend, masaya kapag friends tayo , btw nasa school tayo ngayon, ang Greene'sgem Academy. Atsaka I can feel your alone, and I'm alone , fate brought us together to be friends, to filled the empty space inside our hearts and minds... You don't need to truste, trust your self, Kong ano man ang binubulong nang isip mo at nararamdaman nang puso. Huwag mong pigilan ,".
Saddie's Smile wide, but now I can feel sad hearing her sad voice. I'm not the only one alone this world, huh?.but now hearing her words makes my hearts flutters towards a friends, maybe. Yeah , I trust myself. I can trust her , 50%.
LUMAPIT na lamang ako Kay saddie dahil katulad ko pagod din itong nakasalampak sa damuhan , nakapikit ang mga mata nito at nakatingala sa mga ulap. Napakabigat nang bawat paghinga nito .
"Grabeh...G-Grabeh, pagod na pagod ako..." pagod na sabi nito , nakadilat na ang mata nito at bumalik na run ang napakalapad nitong ngiti.
"Tara na saddie, balik na tayo sa room, mapapagalitan pa tayo if magtagal pa tayo rito, wala na ang mga kaklase natin...". Sabi ko na lamang dahil naiilang ako sa ginagawang paninitig nito sa akin.
Napabuntong hininga ito na kinakunot nang noo ko. " May problema ba saddie?,". Hindi ko mapigilang magtanong. Umiling into at lumapad ang ngiti. I'm confused now. Is she really mean that's wide smile. If masaya na talaga siya dahil kahit anong lapad nang ngiti niya ay Hindi naman ito umaabot sa mga mata nito.
Third Person POV
Kinuha niya ang ilang bagay na maka tulong sa paghahanap niya sa kaniyang kapatid , tinahak niya ang mahabang pasilyo nang paaralan. Hanggang sa namataan niya sa kabilang bahagi nang training grounds ang isang naka pulang hood na nakatanaw sa dalawang babaeng Parang may seryosong tinatalakay. Binalik niya ang tingin sa red hoodie creature's, at sa Sandaling yun nangilabot siya sa misteryosong nakakatakot na ngiti nito, hindi para sa dalawang babae dahil sa pagkakataong to, ay nakatanaw ito sa kaniyang gawi,hanggang sa unti-unti itong naglaho sa paningin niya. Ang takot na naramdaman niya ay napalitan nang isang galit. For a long time, ngayon lang ulit niya ito nakita, ang nakakatakot nitong mukha na hindi niya malilimutan , ang halimaw na nasa misteryosong red hoodie creature's na yun. Ang tumangay sa kapatid niya.
Pero napatigil siya sa kaniyang paglalakad nang may katanungang pumasok sa isip niya. Anong ginagawa nang halimaw na yun dito?
ITUTULOY
