Armina Olsak

~1~

Sesi duydum. kime ait olduğunu bilmediğim sesin sahibini arıyordu gözlerim. sessizliğimi bölen o ses titrememe sebep olmuştu. kimdi bu güzel sesin sahibi. klasik kafelerden birindeydim ve gereksiz çocuğun birini arıyordum aslında ama bu sesin sahibi daha çok dikkatimi çekmişti. Etrafıma baktım. Bikaç kızın olduğu masadan başladım aramaya ama onlardan biri olamazdı fazla ince ve rahatsız edici ses değildi dikkatimi dağıtan. önüme döndüm ve yanlışlıkla çarptığım kız "afedersiniz" dediginde titrememe sebep olmuştu. Kızıl saçlarının bukleleri beline kadar süzülüyor ve etrafına neşe saçan gülümsemesi uzun kirpiklerinin dikkat çekmesini sağlayan iri gözleriyle bana dönüp baktı. Kendime engel olamadan "akşam benimle gelmelisin"dedim. bana kızmasını beklerken aksine cevap vermişti. "nereye?". "küçük bir bar aslında portofino. Benimle gel...?" Adını bilmediğim için yarım kalmıştı cümlem. Bunu hemen farkedip "Mina, adım Mina gelmeyi isterdim" dedi beni etkileyen sesiyle.

Kötü hissettim bir anda isterdim derken neyi kastetmişti acaba. birden gülümsemeyi bırakıp ona baktim "seni tanımıyorum ve başka birine sözüm var" bunu söylemesi daha da kötü hissetmeme sebep olmuştu. onu birdaha nerde görebilirim ki diye düşünmeye başladım. nasıl oldu da beni bu kadar etkilemişti. O arkasını dönüp giderken bende hayal kırıklığımla şekeri elinden alınmış çocuklar gibi hissediyordum. Mina hiç beklemediğim bir anda arkasını dönüp "sen benim adımı biliyorsun karşılığında adını söylemen gerekiyordu" dediğinde başımı kaldırdım ve onun gözlerini izlerken "Aras" dedim usulca. kız arkasını dönüp gitmişti. beni bu kadar büyüleyen kızı belki birdaha göremeyecektim. içim huzursuzlukla dolmuştu ve bir türlü aklımdan çıkmıyordu. bir kıza bu kadar takılıp  kalmayacağımı biliyordum ya da düşünüyordum bugüne kadar. herşey o sesi kalbimle duyduğumda değişti.