Continuation~
Ahlia's Point Of View
2 hours din pala ako nakatulog. Siguradong nandyan na si auntie Astrea. Nagpalit na ko ng damit at bumaba.
"Auntie!!" sigaw ko at yinakap siya.
"Ahlia! kamusta na kayo ni ASH?" tanong nito.
"Mabuti naman po, lagi siyang sweet sakin" masaya kong sabi sa kanya.
"Mabuti naman! Tara na at kumain" sabi nito at pumunta sa hapag-kainan. Sinundan ko lang siya at masaya kaming nagkwentuhan.
Habang kumakain, bigla na lang tumunog ang cellphone ko. Yung mommy lang pala ni Ash yung tumawag. Sumenyas ako kay auntie na may kakausapin lang ako.
Lumayo ako at sinagot ang tawag.
"Hello ma?" sabi ko. Nakarinig naman ako ng hikbi. Umiiyak ba siya?
"Ma?" pag-uulit ko. Sabi kase niya mama daw ang itawag ko sakanya dahil, boyfriend ko na daw si Ash.
/Ah-lia/ mahina nitong sambit kaya bigla na lang akong nakaramdam ng kaba.
"A-no pong nang-yari?" kinakabahan kong sabi.
"Ah-lia? Si Ash...." umiiyak nitong sabi. Bigla na lang nahulog ang cellphone ko at naramdaman ko na lang na may mga luha na tumutulo sa pisnge ko. Di ko alam kung ano talaga ang nangyari pero nakaramdam ako ng kaba at...... takot.
/Ahlia?/ rinig kong tawag sakin ni mama, kaya kinuha ko ulit yung cellphone ko.
"A-no pong nang-ya-ri?" tanong ko sa kanya. Sana walang mangyari, please.
/Si Ash.... na-ak-si-den-te. Sabi ng mga nakakita, around 4:00 nangyari kay Ash yon/ habang sinasabi ni mama ang mga salitang yan, di ko na napigilang hindi umiyak. Around 4 umalis si Ash pagkatapos niya kong ihatid sa bahay namin.
"Ma, nasan na po siya?" nag-aalalang tanong ko.
/Na sa ospital siya pero...../ sabi ni mama pero di pa niya tinatapos.
/Sa ti-ngin ko, di si-ya ma-ka-ka-sur-vive. 15 minutes siyang nandon bago siya mapunta sa ospital./
Nabitawan ko na yung cellphone ko at umiyak. It's my fault, dapat Di na lang kami nagdate! Edi sana buhay pa siya, sana makakasama ko pa siya pero dahil hinatid niya pa ko, Naaksidente siya.It's my fault!
"Ahlia?" narinig Ko na lang yung boses Ni Auntie kaya tinignan Ko siya.
"Auntie,it's my fault" I said between sobs.
"No, don't blame yourself, Ahlia" she said then hug me. "It's not your fault, it's an accident, Okay?" she continued.
"Auntie.. Mama said, Ash can't survive" I said.
"Think positive, Ahlia" she said then pat my head. Sana nga, sana hindi niya ko iwan. Hindi ko kaya.
"Puntahan natin siya" nakangiting sabi ni Auntie kaya tumango ako.
Inayos ko ang sarili ko at agad na pumunta sa sasakyan. Sana ayos ang lahat, sana maayos lang ang kalagayan ni Ash.
After a minutes, nakarating kami agad sa ospital. Hinanap namin si Ash, at na sa room 123 siya.
Nagpaiwan sa labas si Auntie, kaya kumatok muna ako bago pumasok. Dun ko nadatnan si mama, Nakaupo at umiiyak. Lumakad ako papalapit kay mama at niyakap siya.
"Ahlia" umiiyak na sabi Ni mama.
"Ma,it's my fault. Kung hindi niya Ko sinundo, hindi dapat to mangyayari." I said between sobs.
"Ahlia" nasabi na lang Ni mama. Hindi Ko alam kung sinisisi niya ba Ko o nagagalit pero hinayaan Ko na lang.
Maya-maya wala na Kong naririnig na hikbi kaya tinignan ko si mama at mahimbing na siyang natutulog kaya inayos ko ang pwesto niya at pinahiga sa couch.
Pagkatapos non, lumapit na ko kay Ash at Di ko na napigilang hindi umiyak. Akala mo natutulog lang siya pero ang totoo nag-aagaw buhay na Pala siya.
"Babe, don't leave me. Please. Di ko kakayanin kapag nawala ka kaya please, lumaban ka para sakin, satin." mahina Kong sabi habang umiiyak pa rin.
"Babe please don't leave us, don't leave me" I said and started to cry again. A minute passed when I heard a sound.
A sound of ........death. Mama hear it too beacause she woke up. But in my state, I was panicking!!
Nang matauhan ako, hinanap ko kaagad ang emergency button at pinindot. Agad namang nagsidatingan ang mga doctor at pinalabas kami.
'Please, Lord. Don't get Ash please?' I said in my mind.
20 minutes din nagtagal ang mga doctor bago lumabas. Nagsitayo kaming lahat at pumunta sa harap ng doctor.
"Doc, What happen?" tanong ni mama.
"I'm sorry Ms. Dela Cruz" sabi ng doctor kaya kinabahan ako.
"Time of death is 6:38pm, excuse me"said the doctor then he leave us unconscious.
Tama ba ang pagkakarinig Ko? Hindi totoo yun. Alam Kong lumalaban pa si Ash kaya Hindi yun totoo.
Tumakbo ako at dumiretso Kay Ash na ngayon ay diretso na ang linya. So it's true, iniwan niya na ko.
"Babe! Ang daya mo naman ehh! Bat mo ko iniwan, sabi mo walang iwanan! Ehh Ano to. Bakit?! Babe..."sabi ko sa kanya habang umiiyak.
July 9 when Ash leave me, the day after our anniversary.
Ang sabi niya patutunayan niya na may forever, pero iniwan niya ko. Tama Pala yung mga kasabihan na promises are meant to be broken.
Dapat Pala Di na siya nagpromise, kung siya din naman Pala ang sisira.
Dapat Pala hindi niya na ko sinundo, edi sana buhay pa siya at kasama pa ko.
Sana nandito pa rin siya at na sa tabi ko. Sana wala ako dito ngayon sa hospital at hindi umiiyak ng dahil sa kanya.
It's my fault!
----------------------------
The day he died, the day I change.
A happy go lucky girl before, but a cold hearted now.
A lovable girl change to an emotionless girl
A weak girl before but a fearless and strong one now.
Everything in her personality change because of that incident.
A new life begins,
A new girl
And a challenges.
==========
Chapter 2!!!
Enjoy~
~Ashy_Phia~
915 words in chapter 2!!
YOU ARE READING
Heaven Knows Academy: remembering her real memory
Fantasy[Book 1 of HKA] Beautiful but COLD, Looks like an angel but demon inside, Good looking but have a bad attitude, A Girl who is cold-hearted, innocent, strong, brutal but she have a friend called royalties But she also have enemies, schoolmates, and a...
