Proloog

37 3 3
                                    

"Het hoort niet!" Schreeuwde ik door de winkel. Ik opende mijn mond om nog meer te roepen, maar die werd al gauw weer dicht geslagen. Letterlijk.

Pijnlijk wreef ik over mijn wang, waar nog net Evelyn haar hand was geweest. Vol ongeloof keek ik haar aan. Waarschijnlijk keek zowat de hele winkel ons aan.

Ondanks dat ze blind was, wist ze me goed en hard te raken.

Plotseling greep ze me bij mijn shirt. Haar blauwe ogen staarden zonder doel voor zich uit, maar daar was ik aan gewend. Hetgeen waar ik niet aan gewend was, was het meisje dat hier voor me stond. Het normaal altijd zo lieve, maar nu o zo boze, meisje.

"Zeg dat nooit," Ze stopte even. haar gezicht zag rood van de woede, "maar dan ook nooit weer."

Haar greep verslapte iets en ik rukte me los. Nog steeds versteld bleef ik stil staan. Haar vinger ruste op mijn borst.

"Love is love." Zei ze bijna schreewend. "Love is love! En als je dat niet kunt accepteren rot je maar meteen op. Ik wil je graag helpen, maar als je er zo voor staat, hoef ik je niet!"

--

Howdy

Dat was de proloog. Ik heb verder niks toe te voegen... enjoy!

Oi oii!

Sweaterpaws (bxb)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu