LIES

{ verdrietig dronken }

Altijd die stomme leugens. Die dan voor altijd in mijn hoofd blijven zitten. En nooit krijg het eerlijke antwoord. En zelf als ik dood ben zou het nooit gebeuren, maar dan hoef ik de pijn niet meer te voelen. Elke dag heb ik weer te neiging om deze wereld te verlaten. Weg van alle leugens en pijn die mij zeer doen zelfs erger dan een mes door je lichaam. Niks helpt en niemand boeit het een ene fuck. Dus waarom ben ik hier nog? En waarom die lies

'Sheri lieverd, kom je eten?,' hoor ik mijn moeder roepen van beneden. Ik staar naar mijn telefoon, appen met mijn beste vriendin Jane. Ik leg mijn telefoon neer en duw mijn handen tegen mijn bed aan en probeer me te duwen van het bed af. Ik trek de deur open en ren de trap af langs de gang en ik zie mijn moeder aan tafel zitten. 'Hey Sher!,' zegt mijn moeder met een brede glimlach. Ze wijst met haar vinger waar ik moet zitten. Ik trek de stoel naar me toe en ik ga met een zucht zitten. 'Hoe was je dag?' 'Net als elke dag , gewoon ok,' antwoord ik en probeer te glimlachen. 'Fijn' en mijn moeder neemt een hap van de spaghetti. Ik doe het zelfde. Na het eten. Ik zit op mijn kamer. Mijn hoofd zit vol en moet even luchtte. Mijn handen glijd langs mijn nachtkastje en ik trek de la open. Helemaal achterin ligt een aansteker en een pak sigaretten. Mijn moeder is net vertrokken naar mijn oma, dus ik ben home alone. Ooit ben ik stiekem begonnen met drinken ik kan er niet mee stoppen. Ik ben een keer tijdens een feest bijna dood gegaan. Was dat maar gebeurd. Ik zit op mijn hurken en mijn hoofd schuin. Ik keek onder mijn bed en vindt een fles met witte wijn. Ik pak een plastic bekertje en schenk het helemaal vol. Niemand boeit het als ik dronken wordt. Niemand boeit een fucking klein fucking stuk. Ik sta op en zit op mijn witte wijn een plastic bekertje. Al snel heb ik het eerste bekertje op. Na een paar uur ligt mijn prullenbak vol bekertjes. En het meurt naar wijn. De wereld draait. Ik drink nooit zoveel op een schoolnacht. Maar vandaag moest ik doen. Mijn depressiviteit wordt als maar erger. De leugens die mensen vertellen wil ik niet meer. Konden gevoelens maar weg vliegen. Een traan rolt over mijn wang en ik bedek mezelf met een dikke warme deken. Mijn kussen is zwart door mijn mascara. Mijn ogen sluiten en ik slaap. Ik wil gewoon weg.