The Four Elements (TFE)

-2-

Ik ben het dorp uit en loop nu door het bos. Mensen vonden me altijd wel raar dat ik me rustig voelde in het bos, maar eerlijk er is niks engs aan. Ik klim op een boom om te kijken of ik het volgende dorp al zie, ik zie een erg eind verder een gebouw dat de kerk moet zijn.

het ziet er klein uit dus ik weet dat ik er pas in de avond aankom, jeeeyy... zucht.

Ik klim uit de boom en pak mijn tas die ik had meegenomen en pak er een appel uit, ik eet m voorzichtig op en gooi de klokhuis ervan ergens in een struik. "AUW!!" hoor ik opeens iemand met een hoge stem schreeuwen in de richting waar ik mijn klokhuis had gegooid. ik dacht dat het een meisje was maar dan zie ik een jongen van rond de 18/19 gok ik en moet ik lachen. "valt er iets te lachen?" vraagt de jongen met een geïrriteerde blik op zijn gezicht. "nee hoor, alleen had ik een meisje van 12 verwacht, ik dacht wel dat oudere mannen als jij wel een klokhuis aankonden" ik lach nu nog harder en hij kijkt me nog steeds geïrriteerd aan. "klokhuizen zijn zo hard als stenen hoor" zegt hij. "uhu sureee, nu wat deed je achter de bosjes" ik kijk naar de plek waar hij zich verstopte. "ik kom hier altijd om te oefenen met mijn krachten en toen hoorde ik opeens iemand aankomen, ik verstopte me achter de bosjes en toen gooide je een klokhuis tegen mn oog aan" "naahhww heb je auw?" zeg ik met zo'n moederlijke stem. "ughh, shut up" hij lacht. "ik ben Carter btw" hij steekt zn hand uit. "Anastasia, maar iedereen noemt me Ana" ik schud zn hand. we lopen allebei verder. "welke kracht heb je eigenlijk?" vraag ik en kijk hem aan. "ik ben een ignis" zegt hij terwijl hij van zn fles water drinkt. "hmm vuur dus" hij knikt "mijn opa was ook een ignis" "was?" vraagt hij vragend en kijkt naar me. ik knik "mijn opa is 50 jaar geleden overleden, ik heb alleen mijn oma nog" "ohh i'm sorry" zegt hij een beetje sad. "oh no worries, zn begrafenis was wel een groot feest "ik lach. "was je dan bij zijn begrafenis?" zegt hij een beetje verward. ik knik. "ik ben 456 jaar oud kiddo, hoe oud ben jij dan?" "ohh ik ben 115"

ik lach. "i'm the older one ehehehehehehe" hij schud zn hoofd. "wat ben jij dan? ignis, caeli?.." "alle vier" hij spuugt bijna zn water uit die hij in zn mond had. "wacht jij bent.."

"Beyonce?" probeer ik mezelf nog te redden. "HA, u wish!" we lachen allebei. "nee, je bent dat meisje, het meisje die zelfs de duivel bang maakt" "ja man, t engste dat k ooit heb gedaan is een fruitvlieg dood meppen, i'm the devil itself" ik schud mijn hoofd en Carter lacht. we hadden besloten om een kortere weg te nemen naar t dorp maar t is wel een hele gevaarlijke. "Waarom waren we ook alweer deze weg gegaan? dit is het territorium van de weerwolven" vraagt Carter met een licht bange gezichtsuitdrukking. "zodat we over een uurtje of twee al in het dorp zijn en jij terug naar huis kan" Carter zucht. Opeens komt er van achter ons een geluid alsof iemand rende ik en Carter kijken snel achter ons maar zien niks. "An, hoe groot is de kans dat dat een weerwolf was?" ik denk na. "mwa, aan de ene kant kon t wel een weerwolf zijn maar aan de andere kant kon het ook gewoon een eekhoorn zijn." "dan moet het wel een reuze eekhoorn zijn geweest" zegt hij een beetje bang. "doe niet zo mal" ik geef hem een stootje tegen zijn achterhoofd. we draaien ons weer om maar zien dan opeens een weerwolf voor ons. Carter schreeuwt ik kijk de weerwolf in zijn wolfvorm alleen maar aan. maar de weerwolf was volgensmij niet zo kalm. de weerwolf valt Carter aan en bijt hem.ik kijk hem aan en zie pijn in zijn ogen. ik weet dat ik mijn krachten moet gebruiken het snelste wat ik kon bedenken is een soort storm ik weet dat ik wat simplers kon doen maar er was geen tijd. ik concentreerde me, richt mijn handen naar Carter en de weerwolf, doe mijn ogen dicht en begin de spreuk te fluisteren. "Hashi nvgidgia nvasdi, hashi nvgidgia nvasdi, hashi nvgidgia nvasdi.." twee bomen vallen om eentje vlak voor de weerwolf en Carter en eentje achter hun. ze kijken allebei verschrikt op.

ik zeg de spreuk nu wat harder op zodat t meer effect heeft. "HASHI NVGIDGIA NVASDI, HASHI NVGIDGIA NVASDI, HASHI NVGIDGIA NVASDI!" de wind waait hard door mijn haren. bladeren van de bomen waaien en als ik meer kracht in de spreuk zet dat ik zonder moeite kan doen dan kan ik alle bomen in 1 klap laten neervallen. "U WANT MORE LITTLE PUPPY?" ik kijk hem uitdagend aan en mijn ogen worden een beetje wit. Bij mij was het altijd geweest als ik boos was of heel veel kracht gebruikte dat mijn ogen wit werden. Witte ogen staan me wel. de weerwolf lijkt niet bang te zijn maar gaat wel van Carter af en gaat een beetje naar achter. ik stop de storm en zie dat de weerwolf weer veranderd in human form. ik hielp Carter weer opstaan en zie de weerwolf in zn mensen vorm, het is een jongen, zwart haar en blauwe ogen. wel een mooi kid als ik eerlijk moet zijn. daarna zie ik pas dat hij naakt is en ik kijk gelijk de andere kant op "welp, dat was onverwacht" Carter pakt een blouse en broek uit zijn tas en geeft hem aan de jongen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om kleren te geven aan een naakte jongen die je ook nog eens had aangevallen.

IK ZIE JULLIE IN T VOLGENDE DEEL DIE IK NU GELIJK GA DOORSCHRIJVEN! BYE LOVESSSSS <3 <3 <3 <3