Yorgun adımlarla evden çıktım.Yine her zaman gittiğim yere gidiyordum.Ve bu sefer gerçekten kendime inanıyordum.Yapabilirdim bunu başarabilirdim.Sahile geldiğimi anladığımda elimdeki su şişesinin kapağını açtım ve suyun hepsini tek dikişte bitirdim.Sonra uzun iskeleye çıktım.Biraz geriledim ve koşmaya başladım.Yapabilirdim kendimi sonsuzluğa bırakabilirdim.Dünyada beni hayatta tutacak hiç bir şey kalmamıştı artık.Benim burada durmam saçma olurdu ve kendimi serin sulara bıraktım.Hiç bir şey yapmadan sadece boğulup ölmeyi bekliyordum.Yavaş yavaş bilincim kapanıyordu.Bilincimi kaybetmeden önce hatırladığım tek şey denizdeki dalga sesleriydi...
Gözlerimi açtığımda kendimi beyaz duvarlara sahip bir odada bulmayı beklemiyordum.Hatta gözlerimi açmayı bile beklemiyordum.Ölünce insanların böyle bir yere mi geldiklerini düşünürken içeriye bir doktor girdi.Bir dakika ben ölmedim mi ?
"Doktor bey,acaba ben ölmedim mi ?"
"Benimle konuştuğun göre ölmemişsin."
"Ne yani ölünce insanlar konuşma yetilerini mi kaybediyorlar ?"
"Bilmiyorum , hiç ölmedim.Bu arada ben Min Joon."
"Ben de Sun Yeon.Bir şey sorabilir miyim ?"
"Tabi."
"Ben buraya nasıl geldim."
"Genç bir çocuk getirdi seni."
"Teşekkürler."
"Önemli değil."
Beni buraya kim getirdiyse ona gıcık olmuştum.Hayır yani ne güzel ölüyordum.Sonunda kurtulacaktım bu hayattan.Bunları düşünürken doktorun odadan çıktığını fark etmemiştim.Yavaş yavaş yattığım yerden doğruldum ve kapıyı açıp odadan çıktım.Hastaneden çıkarken doktoru gördüm.Bir kıza sarılmış bir şeyler söylüyordu.Sonra beni fark etti.Ve yanıma geldi.
"Sun Yeon gidiyor musun ?"
"Evet.Görüşmek üzere Min Joon."
"Dur.Seni buraya getiren çocuk bu kağıdı sana vermemi istedi."
diyerek bana bir kağıt uzattı.Kağıtta "Hayat yaşamaya değer."yazıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT YAŞAMAYA DEĞER/ JHS
Fanfiction" Ne yaşamış olursanız olun yine de 'Hayat yaşamaya değer' "
