Дадал болсон ёсоор хааны ордонд хурал эхэлжээ.
Хатан хааны байр байдлаас сүрдсэн үү? гэлтэй өчигдөрийнхөөс илүү сайдууд хүлцэнгүй харагдана.
Арга ч үгүй биз дээ. Тэдний гэнэн итгэмтгий, зүгээр л жаахан охин гэж боддог байсан хүн нь нэгэнт хүчирхэг нэгний дүрийг олж, ямар ч хаанаас дутахааргүй шийдэмгий алхам хийх нь гайхшрал төрүүлмээр...
Түүний төрх өчигдрийн адилаар ямар ч хувирлыг үл илэрхийлж, гагцхүү шийдэмгий байдал л тодроно.
Сэтгэлийн гүн дэх шаналалаа дүрэлзүүлсээр хав дарчихсан бололтой.
Ямар ч баатар эрийн хийж чадахгүй зүйлийг эмэгтэй хүн зүрхэлж хийдэг нь гайхамшигтай ч тэгэх тусам улам их зориг нь хатуурч, зүрх чулууждаг нь аймшигтай ажгуу.
***
Сайдууд газрын зургаа дэлгэн харуулж ойр хавь дахь гэрлэх боломжтой хаадуудыг танилцуулж байлаа. Хэдийгээр тэд хаан ч гэсэн заавал гэрлэ гэсэн шаардлага байдаггүй учраас хүссэн үедээ гэрлэж болно.
"Энэ хэсэг бол Умард уулсын газар нутаг. Манай улсаас чанх хойшоо оршдог. Нилээн хатуу чанга зохион байгуулалттай улс даа"
" Харин энэ бол Өмнөд тэнгисийн улс. Эд баялаг сайтай, ард иргэд нь ч хангалуун амьдралтай."
" Дорнодын талын улс энэ хэсэгт байрлаж байна. Цэрэг зэвсгийн хүч сайтай улс"
" Та алийг сонгох уу? Хатантан минь"
Гаяа түр азнаснаа газрын зурагт бүдэг тэмдэглэгдсэн хэсэг лүү зааж
" Энэ хаанах вэ? Та бүхэн яагаад үүний талаар ярьсангүй вэ?"
" Эрхэм дээдэстэн минь. Тэр хэсэгт муу ёрын хүчин зүйлүүд оршдог. Өрнөдийн ой гэдэг юм."
" Юун муу ёр ярина вэ?"
" Хүн байхгүй чөтгөр шулам л оршдог байх."
" Та бүхэн очиж үзсэн хэрэг үү?"
Бүгд дуугүй л газар ширтэн зогсоцгооно. Тэд зүгээр л хэн нэгний ярьсан цуу үгсийн талаар хошуу хүргэсэн ба энэ газрын талаар хэн нь ч мэдэхгүй ажээ.
" Хэн ч очиж үзээгүй юм чинь юу ч байж болно гэсэн үг үү? Тэгвэл бид маргааш ӨРНӨДИЙН ОЙ-г зорих болно"
Сайдууд цочирдон, сандралдан тал талаас шуугилдацгааж
" Яаж болдог юм бэ?"
