Jenny's POV
Hi. My name is jenny. Im that kind of girl na sobrang cold, lungkot, alone ang expression. As in walang lumalapit kung di ang tito at tita ko.
Sila tito ang nag palaki sakin. Kasi ang mga tunay kong magulang namatay dahil sa car crash. 8 years old pa lang ako nun.
Nung mga 10 ko nalaman. Simula nun, inaamin ko nagseselos ako sa mga batang may magulang. Kaya naging cold na ako.
Walang kinakausap kung hindi mga tito at tita ko. Walang kaibigan. Tutok lang sa studies. Pero hindi nerd.
May ganon naman noh. Tutok sa studies pero hindi nerd. Ang nagyari daw sa car crash nawalan ng preno. Hayst.
At di pa ako kasa nun noh. Gusto ko na nang sumunod sa mga magulang ko eh.
Nandito ako ngayon sa lrt. Papunta na ako sa school ko. Yeah. Commute lang ako. Gusto nga daw akong bilhan ni tita ng car kaso
Hindi naman ako marunong mag drive. Kaya ayun. Sabi ko mag co-commute na lang ako.
Ang allowance ko araw-araw? 2000 pesos. Grabe neh? Pero iniipon ko yung natitira. Para na rin sa future ko yun noh.
At di ako mahilig mag shopping. Yung ginagamit kong make up? Lip tint lang kasi maputi naman ako.
At onti lang naman ginagamit ko. Ang ginagawa ko kapag free time mag su-sulat lang sa diary ko ng kung ano-ano.
Ang nagpapa-saya sakin? Hm... Mga kdrama's lang siguro. Pero minsan lang ako manood.
So yun nga. Nandito na ako sa school. Agad na lang ako nag punta ng classroom at umupo.
→→LUNCH←←
Pagkakain ko, umupo ako sa swing malapit sa canteen. At agad kong kinalkal yung bag ko para hanapin ko yung diary ko.
Kaso, wala akong makita. Saan napunta yun? Haaaay. Kainis naman oh. Saan ko hahanapin yun?
Time skip
Pauwi na ako.
30 mins. later
Ano ba yan. Ang ingay dito. Ayyy. Kaya naman pala. Teka, may kotse na nahulog dun sa bangin?
Agad akong tumakbo para tiggnan yun. Pagkakita ko, kadadating lang ng mga pulis at ng ambulansya.
Tinignan ko yung kotse.
😐😑😐
Bulag ba ako? T-teka...
Kotse yun nila tita!
Fck!
Pulis: "sino po yung mga nakakakilala---"
Me: "magulang ko po sila!!!"
Pulis: "ah... Iha..."
Me: "nasaan po sila mom?"
Pulis: "wala na ang mga magulang mo."
😐😐😐
😱😨😨
😭😭😭
B-bakit ako i-iniwan nila tita?!
BAKIT?!
Umiyak na lang ako ng umiyak.
2 hours later...
Hala. Nakatulig pala ako. Ay teka? Panaginip lang ba yun? Pag dilat ko, nakahiga ako sa isang bench at may unan pa akong hinihigaan.
Ang lakas din ng topak ng mga pulis na yun.
Di man lang ako dinala sa hospital. Hinimatay tapos pababayaan. Mga tao talaga ngayon. Mapang iwan.
Wala sila tita. Pano na ako?
-----
9 years later...
Wala akong ginawa kung di mag aral at sumulat sa isang papel ng mga karanasan ko. Wala lang.
Wala naman kumakausap sakin.
-----
Nag lalakad ako sa park ng biglang may naka bangga sakin na lalaki.
Me: "aray! Tuminggin ka nga sa dinadaanan mo!"
???: "ah miss. Pasensya ka na. Teka... Bakit parang pamilyar yang mukha mo???"
Bigla kong tinignan yung binabasa niya.
Wait...
Diary ko yun ah???
Me: "diary ko yan ah?"
Jerico: "hah? Ano miss? Ahh. Ikaw pala si jenny?"
Me: "bakit na sayo yan?"
Jerico: "kasi nung sumakay ka dati sa lrt nakita ko nalaglag. Kinuha ko tapos hinanap kita. Kaso di kita makita. Kaya paulit-ulit ko na lang binabasa."
Ayyy di ko nga pala nilagyan ng address...
Jerico: "hi jenny. Ako nga pala si jerico."
Jerico: "ahh. Eto pala yung diary mo."
Me: "thank you."
Jerico: "hayaan mo, ako na lang magbabantay sayo. Hindi kita iiwanan. Promise ko yan."
--------------------
The End
----------------
The Diary
By: star_isabelle
Cover by: star_pish_graphics
Date started: june 10 2018
Date finished: june 23 2018
Language: taglish
---------------------
