"bak kusura bakma biraz bağırdım ama sinir oldum diyeceğin şeyi sonra desen olmuyormuydu"
"hayır olmuyor bak seninkinin yanına hale oturuyor sende daha burada mal gibi bekle" oturduğumuz yerden Emregilin sırasına bakıyordum haleyle konuşuyordu ama bunlar konuşmayı geçmiş resmen birbirine bakıp gülüyorlardı o güldükçe benim içim gitsede şuan oturduğum yerden ancak mal gibi bakmak geliyordu
-ya bizenem ne yaparlarsa yapsinlar yani umurumda değil anliyormsuun şimdi ders dinlicem onlari değil başimi kitaplara çevirmiştim ancak gözüm halan onlarin sirasindaydi olmuyordu istesemde şu lanet olasica gözlerimi kitaplara çeviremiyordum
Tenefüs zili çaldi herkes disari cikmisti (kardelen hariç herkes)kardelen getirdiği beslenmelerini yerken bende bundan sonraki dersimiz olan kitaplari cıkardim çantamin içinden yaptiğim projeyi görmüstum dün gece baya ugrastigim projeyi şimdi unutsaydim hocadan 0 rakamini alacaktim ve sinifta kalacaktim
Elime projeyi aldim kardelen"noldu"diye sorsa bile şuan onu duymazliktan gelerek siniftan kosar adimlarla çiktim ve hiç durmadan koşmaya devam ettim
Nefesim kesilmişti artik nefes alamadiğimi hissediyordum ama tek en önemli olan şey şu projeyi verip 0 rakamini almamakti
Merdivenlere yaklastim tam inerken birine çarptimi farkettim yaptiğim proje aşayi düstüğünü görünce aşagi çömelip projemi aldim
"Çok pardon" diye arkamdan ses geldi şuan özür dilemesi umurumda değildi önemli olan tek şey projemin yırtilmamasiydi
"Hata bendeki önune bakmadan yürürsem tabiki proje düşer offff offff umarim projeye bise olmamiştir"
"Arkadasim ben sana çarptim suç bende hem sende düstun yani bir proje altüst ne kadar kendinden daha çok değer veriyorsun" bu çocuk kimse beter edecektim herhalde sınifta kalmak nedir bilmediği için kesin bu kişi zengin çoçuğu diye içimden geçirdim çünku zengin çoçuklarinin boyle bir derdi olmazdi onca parayi müdurun önune sayar ve tejrar okutturlardi
projemi elime aldim ve arkama dönüp tam bişe dicektimki bana çarpan kişinin emre oldunu farkettim
