SENDEN SONRA #wattys2018

Ep:3 Korktum

EVET ARKADAŞLAR GEÇ GELDİM ÜZGÜNÜM.

HİÇ ZAMANIM OLMADI. KÖYDEYDİM VE İNTERNET ÇEKMİYORDU. ŞU AN UÇAKTAYIM VE BÖLÜMÜ YAZMAYA KARAR VERDİM. HEPİNİZİ SEVİYORUM İYİ OKUMALAR.💎🙏🖤

BOL VOTE VE YORUM BEKLİYORUM...🍁💕💯

-1-

Yavuz telefonuna gelen mesajdan sonra soruma cevap vermeden sınıfı terk etmişti. Soruma neden cevap vermediğini merak etmiş olsam da tanımadığım birisine bu kadar yakın davranmam zaten çok saçmaydı.

Sıkıcı geçen tam yarım saatin ardından ders arasına girmiştik. Yavuza mesaj geldikten sonra dersin yarısında sınıftan çıkmıştı. istemeden merak etmiş olsam da aklımdan çıkarmıştım.

Nazlı'nın yeni gelen çocuk ateş ile gereksiz samimiyeti canımı sıkıyordu. Hele fethinin eylem denen kıza dibi düşecekmiş gibi bakması hiç hoşuma gitmiyordu. 

Sırada otururken artık gerçekten canımın sıkıldığını fark ettim. Ve sıram dan kalkarak sınıfın dışına doğru ilerlemeye başladım. Sınıftan çıktığımda etrafıma bir bakındım. Acaba nereye gitsem diye geçirdim aklımdan.

Nereye gideceğimi bilmediğim için okulun merdivenlerinden aşağı doğru inmeye başladım. Sonunda merdivenleri bitirdikten sonra bir merdiven daha olduğunun farkına vardım.

Yersiz merakım beni merdivenlerden aşağı inmem için çok zorlamıştı ve bunu başarmıştı beynim ile savaşırken kendimi birden merdivenlerde bulmuştum.

Tam olarak aşağıya indiğimde büyük bir üniversitede böyle bir katın neden olabileceğini düşündüm ilk önce. Çünkü bayağı karanlık ve havasız idi.

Benim klostrofobim olmasına rağmen buraya girmek istemiştim. Hemde çok istemiştim bunu tetikleyen şeyin ne olduğunu bilmiyordum. Şu an tek bildiğim şey buraya girmek istememden ibaretti.

Yavaşça karşıda duran girişe doğru ilerlemeye başladım. İçimi saran fazla adrenalin nedeniyle kalp atışlarım hızlanmıştı. Ama yinede oraya girme isteğimi bastıramamıltım.

Büyük girişe doğru ilerlerken temkinli adımlar ile ilerliyordum. Ne olur ne olmazdı sonuçta değil mi ?

Büyük kapıdan içeriye girdiğimde bir sürü kapı olduğunu fark ettim. Hangisine girmem gerektiğini bilmiyordum ve geri dönerk kadar güçsüzdüm. Kalbimin ritmi git gide artmıştı ve alnımdan terler fazlasıyla akmaya başlamıştı. Etrafımda güçlükle dönerek etrafa bakındım ama tek gördüğüm şey başımın dönmesiydi. Tek hissettiğim ve tek gördüğüm.

Gözlerimi açtığımda bayıldığım karanlık yerde değildim. Evet evet kesinlikle orada değildim. Yerimden doğrulduğumda etrafa şöyle bir göz gezdirdim.

Siyah mavi ve gri renklerinin süslediği çok güzel bir odanın içindeydim ve bu odanın kimin olduğuna dair hiç bir fikrim yoktu. Hemen yerimden doğrularak.''Kimse Yok mu ?'' diye uyandığıma dair küçük bir işaret vermiştim sadece. Bu odanın sahibini tanımak istiyordum gerçekten ama yavaş yavaşta tırsmaya başlamıştım.