Sexlessons from the badboy

Sorry, ik droomde even weg

De druppels water van de douch komen op me neer. Wat heb ik gedaan. Hoe kan ik zo stom zijn om hem toe te laten in mijn heel erg ingewikkelde leven. Ik heb een broer die niet wil dat zijn vrienden weten dat ik zijn zusje ben. Ik heb een zusje met autisme, mijn moeder haat me en is nooit thuis en mijn vader is vorig jaar overleden bij een ongeluk. Daar was ik getuige van. En waarschijnlijk komt het ook door mij. Ik kreeg namelijk een epileptische aanval. Mijn vader wou me helpen en zette de auto aan de kant. Net toen ik weer bijkwam reed er een auto op ons in. Nu heb ik ook nog een last van paniek aanvallen. En als die niet op tijd stoppen krijg ik er een epileptische aanval achteraan. Dat is ook de reden dat ik nog nooit een vriendje heb gehad. Steeds net bij de eerste date neemt hij me mee in een auto. Daar gaat het al mis. En nu heb ik toch iets stoms gedaan. Ik zal je vertellen wat er vandaag is gebeurt.

Deze ochtend.

De deur van het lokaal word dicht gedaan. Nu moet ik mijn zusje hier achterlaten. Hier bij al deze mensen die ze niet vertrouwd. Ze vertrouwd haar eigen moeder niet eens. Niet meer nadat ze uitviel op mij nadat pap overleed. Ook vertrouwd ze Sergio niet. Ze heeft ooit eens gezien dat Sergio, mijn broer, me een klap gaf voor de grap. Nu is ze bang dat hij hetzelfde doet bij haar. Ze praat tegen niemand, behalve tegen mij. Ik kijk nog door het raampje van het lokaal en zie dat Theresa, mijn zusje, voor zich uit staart en nergens op reageert. Ik zucht en loop de school uit. Mijn school weet dat ik later kom om haar naar school te brengen. Ze weten dat ik weer eerder naar huis moet om haar op te halen en ze weten dat we geen vader meer hebben en dat mam nooit thuis is. Ook wel gezegd, ze weten dat ik thuis alles doe en dus is mijn rooster aangepast zodat ik alles wel mee krijg, maar niet altijd op die tijden op school ben. Naast school heb ik ook nog een vaste baan bij een advocaten bureau als secretaresse. Ooh ik ben trouwens 18 jaar en doe vwo 6 overnieuw. Mijn broer komt zelfs van havo af en is 19. We zitten niet bij elkaar in de klas, niemand weet dat we broer en zus zijn. Dat wil hij niet en dat wil ik ook niet. Hij is namelijk de badboy van de school, terwijl hij thuis de lieve grote broer speelt. Zijn vrienden noemen mij een spast, door mijn aanvallen. Anderen noemen mij een aandachttrekker door de paniekaanvallen. Alleen mijn beste vriendin weet hoe het zit, mijn enige vriendin voor de duidelijkheid. Het mooie lieve meisje waar alle jongens naar kijken. En dan heb je mij. Dikke bos zwarte krullen, glimmende groene ogen en de grootste glimlach van de wereld. De lach is alleen een masker. In de laatste jaren heb ik zo veel shit over me heen gekregen dat ik me zo ellendig voel als maar kan.

Ik loop de klas in. "Zo mevrouw McCall, waar komt u zo laat nog vandaan." Zegt de leraar. Ik kijk meneer drijfhout verbaasd aan. "Ik heb net mijn zusje naar school gebracht. Bent u daarover niet geïnformeerd?" Vraag ik zacht. "Waar heb je het over." Zegt de leraar. De glimlach verdwijnt van mijn gezicht. "Mijn moeder is niet thuis, dus ik moet mijn zusje naar school brengen. Mijn zusje is autistisch." Zeg ik en wil gaan zitten naast Aimee. "Wat denk je te gaan doen. Je bent te laat, je moet een briefje halen." Ik luister niet. "Waarom moet jij je zusje naar school brengen, je hebt toch ook nog een vader." Er gaat een schok door de klas. Ik hoor een toeterende auto. Piepende remmen en ik zie mijn vader weer voor me. Een paniekaanval begint. En van de rest kan ik me niet veel meer herinneren.

Ik kom weer bij in de klas waar iedereen naar me kijkt. Aimee heeft me op mijn zij gelegd omdat ik nu al zo vaak een aanval bij haar heb gehad. Iemand anders heeft zijn tas onder mijn hoofd gelegd. "Hoe wist je dat Evian." Zegt Aimee opeens. "Sergio zijn zusje heeft dit ook en vertelde me hoe je daar mee om moest gaan." Sergio praat over mij tegen hem? Maar dan weet Evian niet dat ik het ben.

De rest van de dag ben ik kapot. En dan vergeet ik ook nog bijna om Theresa op te halen van school. En als ik dat niet doe... dan is ze teleurgesteld in mij. En dat is voor mij echt wel het ergste wat er is. Voor ik mijn school uit wil lopen word er een arm voor me gezet tegen de lockers waardoor ik word tegengehouden. "Hei Yasmine." Evian staat voor me en komt nu wel heel dichtbij. "Uuh hoi." Zeg ik zacht terug. Hij fronst. "Ben je nou bang voor mij?" Vraagt hij en wil zijn hand op mijn wang leggen maar ik duik onzeker weg. Ik kijk naar de grond. "Waar ben je bang voor meisje." Hij drukt me tegen de lockers aan en legt zijn handen op mijn middel. Meteen span ik alles aan. Hij glimlacht en brengt zijn lippen naar mijn oor. "Im gonna teach you." Fluistert hij. "W-wat." Stotter ik zacht. "Ik ga je leren om minder onzeker te zijn, je lichaam te respecteren en niet bang te zijn om aangeraakt te worden door een jongen." Ik frons. "Maar dat ben ik niet.." zeg ik dan zo zelfverzekerd mogelijk. Hij kijkt me niet gelovend aan. Dan verplaatst hij zijn handen van mijn middel naar mijn kont en knijpt er zacht in. Ik maak een rare beweging en probeer zo snel mogelijk uit zijn armen te komen. "Ik moet gaan." Zeg ik snel en loop bij hem weg. "Ik kom vanavond langs." Zegt hij me nog achterna. Hij weet niet eens waar ik woon. Nou eigenlijk wel maar niet dat ik daar woon.