ÇÜRÜYEN RUHLAR

-1-

"Bu benim gitgide ölen ruhumun hikayesi ve sizde buna tanık olacaksınız."

Bir insanın umudunu tamamen yitirmesi kendine yaptığı en büyük kötülüktür diyordu bazıları. O kendine yaptığı kötülüğün farkındaydı. Ama tamamen kendi iradesiyle yaptığı söylenemezdi. Her gün aynı şeyleri yaşıyordu. Kanlanmış gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü önce. Derin bir nefes aldı. Yutkunmaya çalıştı ama canı çok yanıyordu. Kendini sıktığından dolayı terlemişti.

Yavaşça kalktı ayağa. Aynanın karşısına geçip kendini süzdü umutsuz gözlerle. Kararmış göz altlarına , zayıflamış vücuduna baktı. Kendine neden bu kötülüğü yapmıştı ki ? En önemlisi de o, gün geçtikçe ölmeye bir adım atarken neden çevresindekiler saçma işlerinden dolayı onun bu halde olduğunu farkedememişti?
~
Evin içi tamamen sessizdi. Küçük bir masanın üzerinde güzel bir kahvaltı duruyordu. Özenle hazırlanmış olduğu belliydi. Saçları küt kesimli zayıf kadın konuşmaya başlamıştı. Karşısında oturan kızına bıkmadan usanmadan dakikalarca bir şeyler anlattı. Kızın onu dinlemediği her halinden belliydi. Gözleri dalmıştı her zamanki gibi. Annesinin anlattıklarını dinlemiyordu. Bir süre sonra susmuştu zaten ama dediği şeyler hiç iç açıcı değildi. Sürekli derslerine çalışması  ve yüzünü kara çıkarmaması için elinden geleni yapması gerektiğini söylüyordu. Kızının ne kadar yıprandığının farkında bile değildi. Onun için önemli olan diğer velilerle bir araya geldiklerinde kızının notlarıyla övünmekti. Bu söylediklerini neredeyse her gün tekrarlıyor , sınavlarında bir yanlışı çıksa dahi ceza veriyor ve odasına kapatıyordu. Bu durum o kadar ileri gitmişti ki kızına uyuyakalmaması için uyku hapları içiriyordu. Bu annesinin psikolojisinin bozuk olduğuna bir kanıttı aslında ama Nadia'nın elinden hiçbir şey gelmiyordu.

Nadia bu duruma her ne kadar alışık olsa da annesinin bu baskısı onu hastalandırmıştı. Çünkü annesi sadece dersleri hakkında konuşuyordu onunla . Aynı zamanda başarılı iş hayatını anlatıp öğütlerde veriyordu. Nadia itiraz edemezdi. Basit bir nedeni vardı. Korkuyordu. Annesi gibi bir psikopatla aynı evde yaşaması bile onun için tehlikeliydi. Ama gidecek başka bir yeri yoktu ve umudunu tamamen yitirmişti. Ağzına bir lokma dahi almadan masadan kalktı.

"Ders çalışmaya mı gidiyorsun? Ama önce bir şeyler yemelisin. Karnın açken bir şey anlamazsın."
" Canım istemiyor . Bana ders çalışmamı söyleyen sensin. İzin verirsen odama çıkacağım."
Nadia odasına çıkıyordu. Odasına girer girmez göze yaptığı resimler çarpıyordu. Bu resimleri eskiden yapmıştı. Şu an bunu yapması çok zordu. Annesi dikkatini dağıtan şeylerden uzak durması gerektiğini söylüyordu. Belki de bu yeteneğini kaybetmişti. Eskisi kadar iyi çizemeyeceği belliydi. Yan taraftaki geniş masanın üzerindeki günlüğünü aldı eline. İçi bembeyaz bir sayfa kadar boş cümleler içeriyordu ki böyle sıkıcı bir hayat yaşayan biri için bu durum gayet normaldi. Göz yaşları günlüğünün sayfalarına döküldüğünde aslında dertlerini bile anlatamayacağı bir arkadaşı olmadığını hatırladı. Belki birkaç tane vardı ama onlara arkadaş demek yanlış olurdu. Onlar sadece derslerle ilgili sorular sorardı , onun dışında konuşmuyorlardı. Nadia bazen babası yaşasaydı hayatının ne kadar güzel olacağını aklına getiriyordu. O bunları düşünürken annesi kapısını açtı. Nadia hızlıca göz yaşlarını sildi ve çalışma masasına yöneldi. Annesi sinirli görünüyordu.

" Kaç dakikadır ne yapıyorsun böyle?"
Nadia kendine hakim olmaya çalıştı.
" Şimdi çalışmaya başlıyorum işte. Sende çıkarsan daha iyi çalışacağım. Emin olabilirsin."
Annesi elindeki masa saatini sertçe çalışma masasına vurdu.
" Saati görüyorsun değil mi? Bugünlük sana çok yüklenmeyeceğim. 3 saat çalışman yeterli. Ayrıca bugün seninle bir yere gideceğiz. Çok eğleneceğimize eminim."
Nadia duyduklarına inanamamıştı. Annesinden uzun zamandır böyle cümleler duymamıştı. Bu cümleler yanağındaki küçük gamzeyi ortaya çıkarmıştı.
" Aslında senden böyle bir şey beklemezdim. Ama bana ne kadar acı çektirdiğinin farkına varmış olmalısın."
Annesi bunları duyunca yüzüne soğuk bir gülümseme yerleştirdi.Nadia annesinin ona nasıl baktığını görmüyordu ama görseydi korkacağı kesindi.