Η Ζωή Πάει με τις Πάντες...

Κεφάλαιο 2ο - Ένα παράξενο συναίσθημα

Οι μέρες περνούσαν. Ο Χάρης συνέχιζε να σκέφτεται όσα συνέβησαν το βράδυ της Παρασκευής. Την τυχαία του συνάντιση με την Εύα, την καταδίωξη, την ένταση του όλου γεγονότος. Και αυτό που ξεπρόβαλε απ' τη μνήμη του λες και το είχε ακόμα μπροστά στα μάτια του, ήταν το χαμόγελο της Εύας... Ήταν μια πανέμορφη κοπέλα. Είχε μακρυά ίσια καστανόξανθα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Όμως όσα όμορφα χαρακτηριστικά κι αν είχε, το χαμόγελό της ήταν μακράν το ομορφότερο πράγμα πάνω της.

 Έτσι, εκείνες τις μέρες, ο Χάρης έπιανε τον εαυτό του να την σκέφτεται αρκετές φορές μέσα στη μέρα. Ήταν κάπως παράξενο για εκείνον. Είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που αισθάνθηκε έτσι, μα δεν ήταν αυτό που τον παραξένευε. Αυτό που τον παραξένευε, ήταν το ότι αισθανόταν έτσι για την Εύα. Οι δυό τους γνωριζόταν αρκετά χρόνια και δεν του είχε περάσει ποτέ απ' το μυαλό ότι θα μπορούσε να αισθανθεί κάτι παραπάνω γι' αυτήν. Κι όμως, μέρα με τη μέρα, για όσες μέρες επακολούθησαν τη συνάντησή τους, τη σκεφτόταν κάθε μέρα και πιο πολύ... 

 Αποφάσισε λοιπόν να το συζητήσει με κάποιον που ίσως μπορούσε να τον βοηθήσει. Τηλεφώνησε στην κολλητή του, την Στέλλα, η οποία πάντα τον βοηθούσε όσο περνουσε απ' το χέρι της. Κανόνισε λοιπόν να βρεθεί μαζί της για να συζητήσει το "θέμα" του. Έτσι το ίδιο απόγευμα, η Στέλλα πήγε στο σπίτι του Χάρη, για την καθορισμένη συνάντηση, που συνοδευόταν από καφέ, τσιγάρο και συζήτηση για ότι λογής χαζομάρα ή μη τους απασχολούσε.

-Τι νέα λοιπόν;, ξεκίνησε τη συζήτηση η Στέλλα.

-Όλα καλά... Εδώ, ηρεμία..., συνέχισε ο Χάρης.

-Με τη δουλειά; Όλα καλά;

-Ναί, ναί, όλα κομπλέ. Εσύ;

-Κι εγώ μια χαρά. Δεν έχει και τόσο τρελή κίνηση στην καφετέρια αυτή την περίοδο...

-Άρα κομπλέ είσαι κι εσύ. Ούτε ιδιαίτερη κούραση να φανταστώ, ούτε τίποτα, ε;

-Ναίιι!

-Ωραία, ωραία! Τι άλλα νέα; Πώς πάει με τον Δημήτρη;

-Πσσσ... Απλά τέλεια! Είχε έρθει και στις κόντρες την Παρασκευή. Μου είπε ότι σε είδε κιόλας.

-Ναι, είχα πάει για να τρέξω...

-Και πώς πήγε η βραδιά; Πόσα έβγαλες από τα στοιχήματα;

-Εε, κανένα πεντακοσάρικο...

-Αα, γι' αυτό έφυγες σαν τρελός όταν έσκασαν οι μπάτσοι...