Kendi hayatımdan bir bölüm sadece..
Hayatımın en zor dönemine girdiğim zamandı.Üniversiteye hazırlık insan hayatında en belirleyici dönemlerden biri olsa gerek. İkinci senemdi 12.sınıfta tercih yapmayıp bi sene daha denemeye karar vermiştim.Keşke o kararı vermeseydim.Lisenin bittiği yaz eğlenebildiğim kadar eğlendim,gezebildiğim kadar gezdim.Eylül geldi dershane başladı.Farkındaydım bu sene bişeyler yapıp bu şehirden kurtulmalıydım bunu yapmalıydım çünkü kırılmıştım,yıpranmıştım.Ve her insan gibi asla haketmediğimi düşünüyordum. Ne kadarını hakettim inanın şu an bile bilmiyorum.Dershane başlamıstı ve zaman o kadar hızlıydı ki koskoca bi sene göz acıp kapayıncaya kadar geçti.
Sınavıma bır bucuk ay kalmıstı özel ders,dershane arası mekık dokurken sağlığımı o kadar savsaklamıs olmalıyım ki sırtımda başlayan ağrılara çok aldırmadım.Her geçen gün daha da şiddetlendi ağrılarım,sadece gece gelen ağrılarım yerli yersiz her yerde gelmeye başlamış bu da yetmezmiş gibi hem karnıma hem mideme vurmuştu..Doktora gıtmeye en sonunda karar verdım.Doktora her ne kadar derdimi en ınce ayrıısına kadar anlatsam da bana 'kum döküyosun abartılacak bişey yok ' diyip bi serum taktı cekti ve gitti.Ama ağrılar o kadar şiddetlendi ki çözümü başka bi doktora gitmekte aradım.Dershanenin olmadığı pazartesi günü gittim doktora.muayene ettıkten sonra ögleden sonrası için ultra sona girmemi girmeden önce de bir buçuk litre su içmemi söyledi.Zaten su içmeyi seven bi insan değildim ve ögleden sonrası için sadece iki sattim vardı ve ben ıkı saatte bir bucuk litre suyu bıtırmek zorundaydım.Zorlayarakta olsa suyu bitirdim ve sıra bana geldi.Girdim içeri yatağa uzandım karnımın iki tarafına hafif jöleye benzeyen bişey sürdü hemşire sonra bakmaya başladı.Bir böbreğimde 1 cm,diğer böbreğimde 8 mmlik taş tespit etti.Hayatımda çok hastalık geçiren bi insan olmama rağmen ilk kez bu kadar ciddi bişeyle karşılaşmıştım aslında.Çok korktuğumu söyleyebilrim.Doktor yapmam gereken bi sürü şey söyledi.Diyet listesi verdi.Ama yapmadım.Tabi bunlar olurken dershaneye ya da özel derse gidemedim.Her gece ağrıyla uyumaya çalışırken uyuyakalıyodum ve her sabah agrıyla gözümü açıyodum.İki hafta hatta nerdeyse ıkı bucuk hafta dershane ve özel ders yüzü görmedim.Konularım eksik kaldı.Tamamlayamadım.Sonunda dershaneyi tamamen boşlayıp özel derse gitmeye başladım. Hatta konularım yetişsin diye bi kaç gece Özel ders veren hocamın evinde kaldım.Sonunda o konuları yetştrmeyı başardım tek eksiğim pratik yapmamıştım soru cozememıstım.Derken sınav zamanı geldi çattı.Heyecanlı değildim istediğim gibi hazırlanamamıstım çünkü.Sınava girdim çıktım.Çıktım kimseyle tek kelıme konusmadım.Telefonlara bakmadım. Sadece uyudum.Zaten sına sonuçları da erken açıklandı. 110 bindeydım.Tabıkı ıstedıgım bı sonuc degıldı ama eksik olan konuarıma göre yıne de ıyı bı puan sayılabılırdı.Tercihlerin tamamını annem ve babam basta olmak uzere herkes bana bıraktı.Kend istediğimle yazdım her yeri.MUĞLA hariç.İkinci tercihimdi MUĞLA. Zaten ılk bes tercihim ölü tercihti.Beklediğim yer ise memleketime yakın bi yerdi.Muğlayı babamın İSTANBULU cıkar o listeden napıcaksın İSTANBULDA demesiyle cıkarmıs yerıne MERSİN yazmıstım.Ama babam o tercıhımı de begenmeyıp MUĞLA yazdı.Dokunmadım.Zaten hayatta gelmez dıye dusunuyodum.Başından berı hıc ıstemedım Muğlayı.Tercihlerin açıklanacağı gün misafirimiz vardı Gonca.Oturuyoduk balkonda babamla tavla atarken internete sonuçların acıkladıgıı haberı yayıldı.İlk önce ardesım baktı tercıhıne o da sınava gırmıstı ama umutsuzdu.Uzun bi bekleyısın ardından Burcu'nun ÇANAKKALE ON SEKIZ MART UNIVERSITESI CEKO bölümünu kazandıgı cıktı sayfada .Ben bakmaktan o kadar korktum kı bakamadım kardesım baktı yerıme.Ve o hiç istemediğim MUĞLA SITKI KOÇMAN ÜNİ.kamu yönetımı bölüünü kazanmıstım.Şarşırdım,sevindim üzüldüm hepsi bi aradaydı.Telefonlar hıc susmadan calıyodu mesajlar ardı ardna geliyodu.Herkese tek tek müjdeli haberı verdım. Herkes zaten cok sevındı.Ben hariç..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Küçük Aşk Meselesi
ChickLitAşkın en acı halini yaşadım belki,seninle mutluyum sanarken aslında kendımden vazgectıgımı anlayamadım.Ve öyle bi noktaya geldik ki senınle biz,''biz'' olmanın çok ötesinde.