Biz sonu mutlu biten bir romanın kayıp kahramanlariydik.Tozlu sayfaların arasında savrulup durduk asırlarca.Biz seninle o pembe panjurlu evin hayalini kurduk ta tozpembe bulutlara gerçekleşir mi diye sormadik hiç.Herşeyin hayallerimizce güzel olmasını diledik hep. Zamanı durdurduk tik tok vuran köstekli saatin üzerinde. Bi bakıma onumuzu arkamizi gecmisimizi geleceğimizi düşünmeden bize verilen sahte rolleri oynadik bu hayatta.Ama hayat her zaman tozpembe olmadı, gulmedi yüzümüze. Bazen siyah beyaz sayfalarında birikmiş bir karış tozunu yüzümüze vurdu ve hapsurttu bizi.İste o zaman, tamda o zaman gördük hayallerimizin cocukcakigini. Fark edemediğimiz farkliliklarimiz çarptı bir bir okkalı birer tokat gibi yüzümüze. Biz senin ile imkânsızdik. Hayaller dünyasında gerçek olduk ya karanlık dünyada da güllü esiklerden birlikte geçeriz sandık.Oysa biz bir hayal kurduk. Bizden öte bizden içeri. Hayaldi ya ondan gerçekleşmedi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSiZLİĞİMİN HİSLERİ
Mystery / ThrillerBelki de insan umursamaz olduğunda bulur mutluluğu. Belki çevresine bakmazsa kendi hapisanesini kabullenebilir. Ben artık görmek istemiyorum adaletsizliği,bencilliği. Taktim at gozluklerimi yaşıyorum...
