Maybe, fate? )

part 1'

Բոլորը հոգնել են. Անգամ էսօր ժամացույց ձեռքիս զարկերակները չզգալուց մեռավ.. .
- Հն? Էլ չի աշխատի
-չէ դժվար -տեսնելով հուսահատ վիճակս փորձեց կատակել-բայց կկարողանամ վերակենդանացնել, սենց գործեր եմ արել?
-դե բժիշկ ջան ասա երբ գամ
- աղջիկս ինչի ես լարված. Աչքերիդ տակ սև է, հաց չես կերել. Լացել ես. Հոգիտ սևացրել են. Մնացել ես մենակ.
- ծանոթ ենք իրար?
-գիտեմ ինչ ես զգում...
-օհո տիեզերական աստվածներ և ինչ եմ զգում
-աղջիկս մի խոսիր էնպիսի բաներ որոնց համար տանջվելու ես հետո.
-ճիշտ է. Իրոք որ. Կներեք առանց մտածել էր
- դու ժպտալ սովորի.  Կսովորես
նաև ապրել. .
Ներել սովորիր ու կհաղթահարես կյանքիդ փորձությունները.
Ընկերացիր բայց մի վստահիր.  Մի նվիրվիր.. ցավոտ իրականություն.
Աղջիկս վաղը կսպասեմ քեզ այս ժամերին-մեղմելով ցավս ասաց 60 ամյա ծերուկը.
Նրա աչքերն էլ էին ուռած
կարմրած արդեն դուրս էին գալիս. Երևում է որ հարթ կյանք չի ունեցել.  Բայց ձգտել է.
-լավ կհանդիպենք վաղը ծերուկ.
Մի քանի րոպե ու կհասնեմ տուն. Անփոխելի սովորություն ունեի միշտ ձեռքիս նայելու. Իսկ հիմա ինչ անեմ.
-Մա ես գնացի 
-շուտ կգաս 
23-30 մա տունն եմ.
-ապրես որ սենց շուտ էկար
- մա դե ուրիշ տեղ չէի իիի
-գնա կխոսենք.
Առավոտյան բացեցի աչքերս հասկանալով որ քեզ չեմ կորցրել. Բայց գտածներիս մեջ չես.
Դու իմ պատմությունների մեջ ես..
-Բարև Ձեզ?-կարծես թե մարդ չկա. Մոտեց ա պատին կախված նկարներին նայելու.
Պատերը տխուր են. Ամեն ինչ սև ու անգույն է. Կարելի փոփոխել մի քիչ. Նկատեցի որ օրացույցի վրա սև թանաքով գրված էր էլի մեծացա...
1ժամ անց*
Կարծես թե ամեն ինչ հասցրեցի.
Վայ եկավ Ծերուկը.  Պետք է թաքնվել..
-Շնորհավոր Ծերուկ.
-վայ աղջիկս. Շնորհակալ եմ շատ. Առաջին անգամ եմ հանդիպում Քեզ նմանին.
-դե Ծերուկ արի կտրենք տորթդ.  Բայց մի րոպե երկուսով պետք է կտրենք. Սպասիր մարդկանց փնտրեմ..
-բայց
-սպասիր ծերուկ սպասիր
Արդեն դրսում
-Ժողովուրդ եկեք բոլորդ էկեք.
Հավաքվեցին:
-համեցեք ծերուկի ծննդյանը .
Բոլորը ճանաչում էին նրան,և բոլորը եկան. Առաջ եկավ տորթի խնդիր քիչ էր . Պետք էր նորը գնել.  Վազեցի բախտս բերեց ամեն ինչ կար.
-Շնորհավոր Ծերուկ
-շնորհակալ եմ երբեք չեմ մոռանա էս ծնունդը
-Դե լավ իսկ ժամացույցս պատրաստ է?
-հա իհարկե աղջիկս. Վերցրու
-իսկ գումարը?
-դու ինձ երջանիկ դարձրեցիր դա ամենա թանկ նվերն է.
Լավ ծերուկ կհանդիպենք.
Ճանապարհ ակաջակալներս երգ որ հիշեմ մեկին. Հիանալի է.
-բարև Ձեզ.
-բարև Ձեզ?
-շատ գեղեցիկ աչքեր ունեք.
-շնորհակալ եմ շատ. Իսկ մենք ծանոթ ենք?
- ոչ բայց ես ձեզ շատ երկար ժամանակ եմ հետապնդում այսպես ասած.
-օհ) փաստորեն երկրպագու ունեմ ով ինձ հետապնդում է
Հետաքրիքր է)
-Դե կգաք մեկ բաժակ թեյ խմելու?
-չէի հրաժարվի
Ճանապարհին .
-Չէ լուրջ շատ սիրուն ես..
-Արդեն անցանք Դու-ի?))
-դու անունս անգամ չգիտես.
-կարծես թե ճիշտ ես))
-Հայկ.
-Ուրախ եմ)) կարծում եմ գիտես անունս.
-Գիտեմ Վարդս
《Ախր մենք իրար չենք ճանաչում ինչպես համոզվեցի 》
-Հայկ քանի տարեկան ես.
-Քեզանից երեք ամիս մեծ
-Օհո ախ այդ սոցիլական կայքերը ամեն ինչ ասում են
-Դե մեկ է պետք է հանդիպեինք
Դու շատ գեղեցիկ ես
-նույնը չէի ասի քո մասին (դու հրաշք գեղեցկություն ունես )
-Գիտեմ ) բայց Դու այն միակն ում ուզում եմ կողքիս տեսնել❤
-լռիր. Հերիք է.
Մենք փոքր ենք.
-ինչ է. 17 տարեկանը փոքր է?
-մի րոպե եթե դու ինձանից մեծ ես  երեք ամիս ուրեմն այսօր քո ծննդյան օրն է. Չէ?
-դե.. հա))
- ախ Դու իջիր ղեկից ես կվարեմ
-Վարդ դու կարող ես?
-Հաաայկ. Խնդրում եմ😘😔
-լավ միայն այդպես մի նայիր
- այս ուր ենք Վարդ
-Մենք խորհրդավոր վայրում ենք.
Ես միշտ ուրախ և տխուր պահերին էստեղ եմ գալիս.
Հայկ ուզում եմ ասել որ Դու լավ տղա ես, պատրաստ ես ամենինչի ինձ համար. Բայց վստահես որ մենք երջանիկ կլինենք.
- Վարդ. .
-Ասա Հայկ
-լսիր ինձ
- խնդրեմ
-ես սիրում եմ Քեզ (բարձր գոռալով)
Գրկեց ես էլ թույլ տվեցի..
Ախր նա այնքան լավն էր❤🔥
Նրա բույրը
-Տուն ենք գնում. Պետք է ծանոթանալ ծնողներիդ հետ.
-Միայն մայրիկիս. Հայրիկս արտերկրում է.
-իմ հայրն էլ մահացել է..
-Ցավում եմ Հայկ 
-Իսկ ես սիրում եմ քեզ. Ինձ գրկեց համբուրեց ու մենք ընկանք երկուսս էլ.
Կարծես տերևները մեր կողմից էին.
Մենք համբուրվեցինք կարծես 10 տարվա ընկեր ընկերուհի.
-Հայկ ես էլ քեզ եմ սիրում❤
-Վարդ վստահ ես?
-երբեք այդքան վստահ չեմ էղել.
-Էլի դու ես վարելու?
-դե.. չէ ուզում եմ ծանոթանալ մադրիկիդ հետ Հայկ
-գնացինք
-Մամ տանն ենք
-Բալես? Ով է այս գեղեցկուհին. ?
-Մամ սիրում եմ իրան
Հայկը ամբողջովին շրթներկով պատված էր և ես ամաչեցի.
Հայկս պտտվի մաքրեմ քեզ.