Everything about him.

Rainy day

Έμιλυ

Είμαι από τους ανθρώπους που λατρεύουν την βροχή.Ακόμα και ο ήχος της είναι ικανός να με χαλαρώσει,ειδικά τις νύχτες όπου ο ύπνος δεν λέει να με πιάσει.Κάτι που συμβαίνει συχνά τελευταία.Η μαμά μου μου λέει ότι πρέπει να είσαι κουρασμένος για να νυστάζεις.Δηλαδή δεν κουράζομαι εγώ;Που όλη μέρα δεν σταματάω να διαβάζω;*εδώ να σημειωθεί η ειρωνεία*Δεν είναι ότι κάθομαι κιόλας,για παράδειγμα σήμερα έχω φροντιστήριο.Ποιός σκέφτηκε να διδάξει σε εμάς τα καημένα παιδιά καλοκαιριάτικα;Ναι θα πάω Λύκειο,ναι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά,αλλά περίμενα τις διακοπές πώς και πώς.Η σχολική χρονιά που πέρασε ήταν αρκετά πιεστική θα μπορούσα να πω.Αξίζω κάποια ξεκούραση,δεν αξίζω;

Αυτή την στιγμή είμαι στην αίθουσα όπου μας κάνουν μαθηματικά.Τα καταλαβαίνω οπότε δεν δίνω και πολύ σημασία,τώρα τουλάχιστον,και έτσι κοιτάω έξω από το παράθυρο.Οι σταγόνες νερού πέφτουν ανελέητα κάτι που με κάνει να ανησυχώ για το πώς θα γυρίσω σπίτι.Οι γονείς μου δουλεύουν και δεν θα χαρούν καθόλου αν τους διακόψω.Άλλη μια μέρα που θα γίνω μούσκεμα.Γενικά αποφεύγω να βρέχομαι,διότι είμαι επιρρεπής σε ιώσεις.Κρυώνω εύκολα και έχω κουραστεί να πίνω τσάι και να ντύνομαι ζεστά συνέχεια προκειμένου να γίνω καλύτερα.Απλά θέλω να περνάω ήρεμη τον ελεύθερο μου χρόνο.
"Αυτά για σήμερα παιδιά.Μην ξεχάσετε να κάνετε τις ασκήσεις που σας έβαλα.Καλό απόγευμα" είπε η δασκάλα και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω από εκεί μέσα.Μάζεψα γρήγορα τα πράγματα μου και αποχαιρέτησα όσους βρίσκονταν στο φροντιστήριο."Δεν θα μου λείψετε καθόλου"σκέφτηκα και χαμογέλασα ψεύτικα σε όλους.Μας βασανίζουν,δεν υπάρχει αμφισβήτηση.Πώς να τους συμπαθώ;Βασικά ποιός τρελός θα το έκανε;

Μόλις βγήκα έξω είχε βραδιάσει.Όμως δεν με τρομάζει πλέον το σκοτάδι.Παρόλο που φοβόμουν πολύ σαν παιδί,το έχω συνηθίσει.Ειδικά από τότε που ο αδελφός μου βρήκε δικό του σπίτι και αναγκάζομαι να κοιμάμαι μόνη.Κάτι που παλιά μισούσα.Ποιός θα το περίμενε,εγώ,η Έμιλυ Αθανασίου,το πιο φοβιτσιάρικο κορίτσι να κάνω τέτοιο βήμα.Μερικές φορές με εκπλήσσω.
Φόρεσα τα ακουστικά στα αυτιά μου,δυνάμωσα την μουσική και ξεκίνησα τον δρόμο για το σπίτι μου.Η κουκούλα του φούτερ μου κάλυψε το κεφάλι μου.Μόνο αυτό ήταν στεγνό.Η βροχή δεν σταματούσε και επιτάχυνα το βήμα μου.Είπαμε,μην πάθω και πνευμονία Ιούνιο μήνα.Καθώς περπατούσα έβλεπα ζευγαράκια να κρύβονται κάτω από τις ομπρέλες τους και να σαλιαρίζουν.Okay,όσο γλυκό κι αν είναι,σε δημόσιο χώρο είναι απλά cringe.Δεν συμφωνείται;Εννοώ δεν θέλουμε να μας υπενθυμίζεται ότι θα είμαστε forever alone.Το καταλάβαμε και μόνοι μας*sad face*.
Σιγοτραγουδάω το αγαπημένο μου τραγούδι και είμαι έτοιμη να περάσω τον δρόμο για να πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο,την ώρα που ένα αμάξι ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα.Δυστυχώς για εμένα έχω αργά αντανακλαστικά,οπότε,όπως καταλάβατε έκανα ένα ωραίο μπανάκι με βρώμικο νερό.Πραγματικά μου ήρθε να κάνω εμετό από την αηδία.Μα δεν βλέπουν που πάνε;!Τώρα πρέπει να κάνω μπάνιο 3 ώρες για να βεβαιωθώ ότι ειμαι καθαρή.Και μαζί με αυτό έχω εντοπίσει και τον Άλεξ μαζί με την παρέα του να κάθονται κάτω από την οικοδομή της πολυκατοικίας μας.Πώς υποτίθεται περνάω από εκεί τώρα;Στα επόμενα γενέθλια μου σίγουρα θα κάνω ευχή να γίνω αόρατη.Θα βοηθούσε πάρα πολύ.
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και προχώρησα προς το μέρος τους.Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνω τόσο ρεζίλι.

"Καλώς την Εμ.Τι κάνεις μικρό;"απευθύνθηκε σε εμένα ο Αλεξ
"Θα σου έλεγα τι είναι μικρό"ψιθύρισα"Καλά μωρέ"
"Είσαι λίγο βρεγμένη η μου φαίνεται;"
"Δεν σου φαίνεται,είμαι."
"Τι έγινε;"γέλασε αυτός και οι φίλοι του
Αυτόματα κοκκίνισα
"Βρέχει αν δεν το έχεις προσέξει"
Επιφωνήματα ακούστηκαν και υποθέτω πως τον ταπωσα
"Ω,μην με φας κιόλας"
Έκανα πως πάω να τον δαγκώσω να με χτύπησε στον ώμο
"Άντε τράβα πάνω είναι αργά"
"Ναι μπαμπά" είπα τραγουδιστά και προχώρησα προς την είσοδο ανοίγοντας την πόρτα
"Ω σκάσε επιτέλους!" τον άκουσα να φωνάζει και γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Αυτό το παιδί.

Have a good day

All the love,xxx.