AY IŞIĞI (YAVBAH)

AY IŞIĞI (Episode 1)

En büyük hayali doktor olmak olam genç kızın bu hayalini gerçekleştirmesine 27 gün kalmıştı. Şimdiden mezuniyet kıyafeti bakmaya başlamıştı bile. En yakın arkadaşı Nazlı ile mağaza mağaza dolaşıyorlardı.

Bir de Yavuz'un hikayesine bakalım.

Yavuz babasına çok özenirdi. Asker üniforması,başkalarının hayatını kurtarması.. Bu tam Yavuzluk bir meslekti.

6 yaşından beri asker olmak istiyordu. Babası görevlere gitmediği zaman peşine takılır taburda babasının odasında dururdu. Bazen odadan kadardı ve silah odasına giderdi.

(Buna gerçekte izin vermezler sanırım ama ben yaparsam neden olmasın)

Babası bu hareketlerine si ir olurdu. Aslında ona bir şey olacak diye korktuğundan kızardı.

Yavuz'un bir diğer hayali baba olmak. O duyguyu tatmak istiyordu. Ama önce mesleğini eline alması gerekiyordu. Eğitim hayatı boyunca çok başarılı bir öğrenciydi.

8.sınıfta okçuluk kursuna yazıldı. Asıl amacı okçu olmak değil nişan alma yeteneğini geliştirmek. Askeri lisede eğitim aldı. Ve sonunda hayali gerçek oldu. Artık askerdi. "KIDEMLİ ÜSTEĞMEN YAVUZ KARASU".

(Direk bi rütbeyle olur mu bilmiyorum. Mazur görün)

Ve şimdi ikisinin hikayesine geçebiliriz.

-Bahar'dan-

Şüphesiz hayatımın en heyecanlı döneminden geçiyordum. Yıllardır istediğim şey sonunda gerçek olmak üzere. Şimdiden Nazlı ile kıyafet bakmaya başladık. Ama bir türlü istediğim kıyafeti bulamıyorum. Her neyse. Hiç bir zaman aşırı süslü bir kız olmadım. İstemem de zaten. Ama bu çok özel bir gün.

-Yavuz'dan-

Henüz görev yerim belli değildi. Şimdilik Ankara'dayım. Heyecanla görev yerimi bekliyordum. Annem Ankara'dan ayrılmamı istemiyor. Babam ise annemin çok evhamlı olduğunu düşünüyor. Ama anne yüreği işte. Her neyse. 1-2 güne açıklanır.

-Yazardan-

Aradan 2 gün geçer. Yavuz'un görev yeri bugün açıklanacak. Yavuz çok heyecanlıydı. Bekledi,bekledi,bekledi... Ama yeri hala açıklanmadı. Komutanının yanıma gitti ve sordu. Komutanı;

-Bir dilekçe gelmedi. Gelmesi gerekirdi. Ama gelmediğine göre görev yerin hala Ankara. Bir haber gelirse öğrenirsin zaten.

-Sağolun Komutanım.

-Yavuz'dan-

Bu haberi anneme söylediğimde tepkisini çok merak ediyorum. Sevinçten uçar her halde.

-Yazardan-

Yavuz eve geldi. Ve annesine haberi söyledi. Annesi sevinçten çıldırdı. Babası pek bi tepki vermedi.

22 GÜN SONRA.

Mezuniyete son 3 gün. Elbisini buldu bile. Nazlılardan çıkıyordu. Bir yandan da annesine telefonda elbiseyi tarif ediyordu. Bir anda arkasından bir adam Bahar'ı ara sokağa doğru ilerletti ve orada bayılttı. Annesi olan biteni anlamadan "Bahar,Bahaar!" diye çaresizce bağırıyordu.

(Bu arada Bahar'da Ankara'da yaşıyor. Hacettepe'yi bitirdi. O detayı unutmuşum)

Annesi (Funda) hemen polisi aradı. Prensesler gibi büyüttüğü kızına ne olmuştu?

Bahar yavaş yavaş kendine geliyordu. Ağzı,elleri ve ayakları bağlıydı. Küçücük kapkaranlık bir odanın içerisindeydi. Ayağa kalkmaya çalıştı ama kalkamadı. Kapıyı tekmelemeye başladı. İçeri bir adam girdi ama oda o kadar karanlıktı ki adamın yüzünü dahi göremiyordu. Adam Bahar'a yaklaştıkça Bahar kaçacak delik arıyordu. Adam Bahar'ın ağzını açtı ve Bahar;