My World

Değişim

    Herşey tam da o gün başladı bu aralar çok halsizdim hiçbirşey yapmak istemiyordum.  Mutfağa inip kendime kahvaltı hazırladım pek birşey canım çekmiyordu ama yemezsem annem çok kızacaktı.Tabağımı alıp odama çıkarken birden böbreğime bir ağrı saplandı önceden de oluyordu ama önemli birşey olacağını düşünmemiştim hemde hiç bu kadar acıtmamıştı. Elimdeki tabak yere düştü tabağın sesini duyan annem hiç vakit kaybetmeden yanıma geldi yerde resmen kıvranıyordum annem şaşırmıştı bir yandan bana ne olduğunu soruyor bir yanda beni kaldırmaya çalışıyordu. derken annemin çığlıyla irkildim. "Ashley sen yanıyorsun"........ Acıya dayanamayıp bayılmışım sanırım .Gözlerimi açtığımda hastanede yatıyordum.  Annem doktorun yanındaydı doktor ona birşeyler anlatıyordu Annemse zor ayakta duruyordu hıçkırıklarla ağlıyordu onu daha önce hiç böyle görmemiştim annem güçlü kadındır onun böyle ağlaması için çok büyük bir nedenin olması lazım ne konuştuklarını merak ettim zorda olsa ayağa kalkmayı başardım. Gizlice kapının arkasından onları dinlemeye başladım.

- Daha hiçbirşey kesin değil bunun kesinliğini ancak test sonuçları çıktığında öğrenebilirsiniz.

- Ne yani siz şimdi kızımın kanser olabileceğini mi söylüyorsunuz ? ama o daha 17 yasında bu onun için çok ağır.

- sizi anlıyorum bayan Blackwell bu sizin çok zor ama eğer hastalık çok ilerlememişse tedavi sonucunda kızınız iyleşebilir.

- Ya hastalık ilerlemişse ?

- O zaman elimizden geleni yaparız ama ....

- Ama sı ne ??

- Eğer kızınızın  hastalığı ilerlemişse fazla şansımız kalmış olamaz.

Bunları duyduğumda sinir krizi geçirdim resmen odanın içinde bağırmaya başladım "Olamaz kanser olamam !!" . Öyle bağırıyordum ki hastane ayağa kalktı. Hemşireler koşuşturmaya başladı beni yatırmaya çalıştılar annem kapının kenarında bana bakıyordu sanki donmuştu . Kendine geldiğinde yanıma bile gelemedi ağlayarak odadan çıktı. Hemşire koluma iğneyi batırdı canım yanmıştı hastanelerden nefret ediyorum!! sanırım sakinleşmeye başlıyordum. 3...2...1

Gözlerimi açtığımda annem baş ucumdaydı sakin görünmeye çalışıyordu ama hiçte başarılı değldi. Gözlerinden akan yaşları bana gözüktürmeden silmeye çalışıyordu. Ben nasıl sakin kalabiliryordum bilmiyorum. İçimde korku vardı bunu inkar edemem endişeliydim hayatım bir anda nasıl böyle bir hal almıştı hiçbir fikrim yok. Birden kapı çaldı içeriye doktor girdi . Korkuyordum içimdeki korkubeni kemirmeye başladı ama biliyordum hastalık ilerlememişti iyileşecektim. Ben bunları düşünürken doktor lafa daldı.

- Ashley nasılsın kendini nasıl hissediyorsun ?

- iyiyim ... sanırım

içeriye hemşire girdi elinde sonuçlar vardı doktora uzattı. Doktor biraz durakladı bana baktı ve konuşmaya başladı.

-Ashley bak bu kağıtlarda yazanlar senin hayatını tamamen değiştirecek . İyi ya da kötü ne olursa olsun güçlü kalmalısın tamam mı ?

çok korkuyordum kelimeler boğazıma düğümlenmişti resmen ya sonuçlar kötü çıkarsa. Doktor bana baktı bir cevap bekliyordu kısık bir sesle tamam dedim. Evet yalan söyledim . doktor elindeki kağıtları karıştırmaya başladı bir süre sonra kağıtları masanın üzerine koyup yanıma oturdu. Ashley bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum ama hastalık çok ilerlemiş. Beynimden vurulmuşa döndüm hastalık ilerlemiş. Ağlamaya başladım içimdeki korku arttı. Zorla ağzımdan bir kelime çıktı "ölecek miyim ? "  İşte o günden sonra hayatım çok değişti !!